Uit de vorige blog kon men enerzijds concluderen dat mensen, die niet bereid zijn hun minder positieve herseninhoud door heilzamere te vervangen, met die inhoud geïdentificeerd blijven, en er zich naar blijven gedragen. Maar anderzijds, was het even duidelijk dat de hersenen zélf kneedbaar zijn, en dus beïnvloedbaar - hetgeen dan weeral positief nieuws is. Vooral, als men plots met een aandoening geconfronteerd wordt, is het belangrijk de moed erin te houden, nietwaar? Weet, dat ik erover kan meespreken, maar laten we het over iemand anders hebben...
Zo is een vrouw, die 5 jaar geleden ten dode was opgeschreven, nu blakend van gezondheid én zelfs moeder geworden van een flinke zoon. Ze genas van huidkanker dankzij een nieuwe vorm van immunotherapie, die ontwikkeld werd in het UZ in Brussel.
Zeven jaar geleden ontdekte men op de schouder van Valérie Depuis een melanoom: een erg dodelijke vorm van huidkanker, die zich razendsnel had verspreid. Na ongelooflljk veel behandelingen, waaronder een zestigtal radiotherapeutische bestralingen, zei men in het Cavell-ziekenhuis dat men voor haar niets meer kon doen.
Nadat ze haar doodsvonnis had aangehoord, kwam ze in het Brusselse UZ-ziekenhuis terecht waar men een nieuwe vorm van immunotherapie aan het uittesten was. Heel toevallig een immunotherapie voor de soort van kanker waar Valérie aan leed. Vanaf juni 2012 startte ze met die nieuwe celtherapie.
“Bij het UZ Brussel doen we intensief onderzoek naar zogenoemde dendritische celtherapie," verklaarde de oncoloog Bart Neyns, en legde verder uit dat ons immuunsysteem verschillende typen van cellen heeft. Men kan het vergelijken met sommige celletjes die soldaatjes zijn - en, andere cellen hebben de functie om die soldaatjes een richting aan te wijzen, en dat zijn de dendritische cellen.
Dendritische cellen zijn onderdeel van het immuunsysteem, en mogen niet verward worden met dendrieten in de neurologie. Dendritische cellen hebben hun naam te danken aan de vorm die de cellen hebben. In tumoren zijn die dendritische cellen onvoldoende actief, of niet talrijk genoeg aanwezig.
Die dendritische cellen worden uit het lichaam van de patiënt gehaald, in een labo zo ingesteld dat ze ervoor zorgen dat het eigen immuunsysteem die kankercellen toch gaat aanvallen en vernietigen - en, bij Valérie is dat met succes gebeurd. Ze is nu helemaal kankervrij!
Valérie's keerpunt deed zich voor in 2013. Sindsdien werd het alsmaar beter. De behandeling kreeg de kankercellen te pakken, elke scan was beter dan die ervoor, totdat er op een bepaalde moment niets meer te bespeuren was. De kanker was dus geheel overwonnen.
Leven na kanker
“Ik ben eindelijk uit die kankertrein kunnen stappen, maar daar sta je dan. Je leefde van dag tot dag. Van week tot week, en nu plots kun je weer plannen maken," zei Valérie. “Het is psychologisch niet evident daarmee om te gaan, gelukkig had ik een doel voor ogen: trouwen en moeder worden.” Deze laatsten zijn dan uiteindelijk ook gelukt, en in augustus 2017 werd ze moeder van een flinke zoon.
Professor Neyns: "Wat uniek is, is dat deze jonge vrouw van in het begin steeds de wens had om ooit moeder te kunnen worden, en daarin is ze nu geslaagd.”
Kortom: zonder die therapie was ze nu vandaag de dag hoogstwaarschijnlijk niet meer in leven. Maar anderzijds heeft ze de moed nooit laten zakken, en hield ze daar doelstellingen angstvallig in het oog.
Wel moet ik eraan toevoegen, dat - ondanks het feit de therapie bij haar aansloeg - we niet weten bij hoeveel personen dit niet gebeurde...
Velen zouden er misschien hun loodje sneller bij hebben neergelegd.
Dan zijn er weeral anderen, die niet wensen te genezen... Het klinkt misschien ongelooflijk, maar toch zijn de redenen ervan legio. Ofwel houden ze van hun lijden, ofwel van de aandacht die ze nu verkrijgen en veel eerder niet - of, sommigen willen niet beter worden, gewoonweg omdat ze dan hun rode draad opnieuw moeten opnemen, en zo meer, en zo meer.
Weer anderen zijn niet echt ziek, maar veinzen een ziekte, om maar niet te moeten gaan werken, et cetera.
Nogmaals: er zijn mensen, die niet bereid zijn hun minder positieve breininhoud door heilzamere te vervangen, en dan ook levenslang met die inhoud geïdentificeerd blijven: alsof ze van hun lijden houden, en die dan ook niet wensen los te laten...
In elk geval is die nieuwe vorm van immunotherapie een mijlpaal. Niet enkel en alleen voor Valérie, maar ook voor vele anderen die aan dezelfde kankersoort lijden. Bovendien zijn er volgens professor Bart Neyns bijvoorbeeld nieuwe therapieën in ontwikkeling die kunnen worden gebruikt bij leukemie bij kinderen - of, bij agressieve lymfeklierkanker bij volwassenen.