In Amerika rookt ongeveer één op de vijf mensen. Ondanks het feit dat 70% van hen vermeldden dat ze ermee wilden stoppen, waren het er maar 5% die daarin slaagden.
In het brein van elk roker, die tracht het roken op te geven, grijpt er een gevecht plaats tussen 'hoog' en 'laag', tussen de hogere functies van de hersenen - die ermee willen stoppen - en de functies van lagere orde, die naar een nieuwe sigaret snakken. In de meeste gevallen winnen de lagere, en wordt de sigaret uiteindelijk tóch opgestoken.
Hersenscans van rokers laten duidelijk zien dat er diep in ons brein drie specifieke regionen zijn die ons doen vermoeden dat ze de afhankelijkheid aan roken én het snakken naar sigaretten onderhouden. Deze regionen spelen een belangrijke rol in sommige 'hoofdmotivaties' waarom mensen blijven roken, namelijk: (a) zichzelf kalmeren tijdens stress, (b) een gevoel van plezier/genot bereiken en die onderhouden, (c) en, roken zou een hulp zijn bij het concentreren.
"Als je jezelf niet tot rust kunt brengen, als je het genot naar plezier niet van jezelf kunt afduwen, en als je jezelf niet kunt controleren, of kunt concentreren," zegt Jed E. Rose, Ph.D., directeur van het 'Duke Center for Nicotine and Smoking Cessation Research', "dan zal het heel moeilijk zijn om deze gewoonte af te breken." Hij zegt verder: "Deze drie regionen van het brein kunnen ons vertellen waarom de meeste mensen herhaaldelijke malen het roken zullen moeten proberen op te geven, vooraleer ze er uiteindelijk zullen in slagen."
Als we begrijpen hoe het brein reageert met betrekking tot het hunkeren naar een sigaret, kunnen artsen de huidige aanpak wijzigen in een gloednieuwe, waarbij de drie regionen tegelijkertijd worden aangepakt. De kans op succes wordt dan ook enorm vergroot. Een curiositeit: het onderzoek dat Jed Rose en zijn team leidt, wordt door de sigarettenfabrikant Phillip Morris USA gesponsord.
In deze studie manipuleerden de onderzoekers de niveaus van nicotine-afhankelijkheid evenals de verschillende graden van het snakken naar een sigaret; dit, bij 15 rokers. Men scande hun brein af door gebruik te maken van PET-scans, Positron Emission Tomography, om te zien welke streken van de hersenen de meest actieve waren. Drie specifieke regionen van het brein vertoonden veranderingen in activiteit in die momenten dat de rokers naar een sigaret snakten, ten opzichte van momenten dat ze er niet aan dachten of er zin in hadden.
1) Eén regio dat oplichtte, wordt de thalamus genoemd, en ze neemt een sleutelpositie in met betrekking tot alle zintuiglijke indrukken die ons brein binnenvloeien. Sommige van de symptomen, die mensen die met roken willen stoppen ondervinden, is de onmogelijkheid zich te kunnen focusseren op gedachten, en op de gevoelens van door iets groots overweldigd te worden. Deze symptomen lijken door de reacties van de thalamus te worden veroorzaakt, vooral bij die rokers, die beweren dat ze roken om hun stressgevoelens te verzachten, of te onderdrukken.
Over de thalamus lezen we in Wikipedia, onder andere: de thalamus wordt meestal beschreven als het schakelstation naar de cortex. Zo treedt het dus op als filter voor de prikkels van buiten maar ook van binnen je eigen lijf. Wat belangrijk is, of waar de aandacht op is gericht, wordt uitgesorteerd en naar de cortex gestuurd, waar het in het geheugen wordt opgeslagen of doorgestuurd naar relevante gebieden. Bijvoorbeeld: de kleur van een bloem naar de visuele schors, of een speldenprik naar de gevoelsschors. Alleen de geursignalen maken deze omweg niet. Ze gaan rechtstreeks naar het reukcentrum in de hersenschors. Dat zegt veel over het primair belang van geursignalen: eenmaal herkend, en geformatteerd, door de receptoren in de reukcellen, worden ze zonder omwegen naar de dichtstbijzijnde locatie gestuurd zodat de hersenen direct kunnen reageren in gevaarsituaties. De thalamus is tenslotte tevens een schakelstation tussen de grote hersenen en de kleine hersenen, èn tussen de hypothalamus en de grote hersenen.
2) De basale ganglia, ook wel basale kernen of stamganglia genoemd, is een groep hersenstructuren rondom de thalamus, die betrokken zijn bij de controle van bewegingen, onze motoriek. Zij vormen tezamen een regelsysteem dat ervoor zorgt dat bepaalde bewegingen makkelijker verlopen en anderen worden onderdrukt. Ook zijn zij betrokken bij bepaalde cognitieve en emotionele functies. De basale ganglia zijn vrijwel onveranderd gebleven gedurende een groot deel van de evolutie en zijn ook ongeveer hetzelfde in zoogdieren en amfibieën. Het voornaamste doel van de basale ganglia is, in samenwerking met het cerebellum, het sturen van bewegingen. Hierbij wordt als eindstation voor de cortex de thalamus aangedaan (niet te verwarren met de hypothalamus). Het netto effect van output van de basale ganglia naar de thalamus is inhibitie.
Niet om het geheel nog iets moeilijker te maken, maar je moet weten dat de basale ganglia bestaan uit de nucleus caudatus, het putamen, de globus pallidus, de substantia nigra en de nucleus subthalamicus. Sommigen menen dat er nog meer structuren, zoals de amygdala, toe behoren. Het putamen en de nucleus caudatus worden samen ook wel neostriatum genoemd. Met de term 'corpus striatum' wordt de verzameling nucleus caudatus, putamen en globus pallidus bedoeld. Veranderingen in het gebied van het striatum waren vooral merkbaar bij die mensen die roken om het gesnak naar een sigaret te bevredigen, en om een aangenaam gevoel van relaxatie in zichzelf op te wekken. Het striatum wordt dan ook aanzien als het deel van ons brein dat naar genot streeft en het ook tracht te ervaren.
3) Een derde gebied dat oplicht, de anterior cingulate cortex genaamd, is vitaal belangrijk voor de cognitieve functies, zoals conflict, zelfregulatie, beslissingen nemen, en emotie. De mensen bij wie in dat gebied de meeste verschillen optraden, waren de personen die beweerden dat ze rookten om hun lichaamsgewicht onder controle te kunnen houden.
Wikipedia: De cortex cingularis anterior maakt deel uit van een affectief netwerk in de hersenen dat betrokken is bij verwerking van emotionele prikkels. Er bestaan vele verbindingen met de amygdala en orbitofrontale cortex. Uit PET onderzoek blijkt dat de cortex cingularis anterior actief is bij verwerking van pijnprikkels. Vermoedelijk weerspiegelt dit niet zozeer verwerking van pijnprikkels per se, maar eerder het aversieve karakter van deze prikkels. Recente studies hebben aannemelijk gemaakt dat de cortex cingularis anterior een rol speelt bij verwerking van positieve en negatieve bekrachtigers, zoals 'beloning en straf'.
Kennelijk signaleert de cortex cingularis anterior niet alleen prikkels met een belonings- of strafkarakter maar ook prikkels die gepaard gaan met responsconflict of fouten in gedrag. Uit een studie van Bush van de beginjaren 2000 kwam bovendien naar voren dat het ventrale deel van de cortex cingularis anterior aan emotionele, en het dorsale deel aan cognitieve aspecten van de taken is gerelateerd. Ook blijkt het gebied een rol te speken in de regulatie van functies als bloeddruk en hartslagfrequentie.
"Al de kennis die we nu opdoen, geeft ons nieuwe aanwijzingen over de onderliggende mechanismen van tabakverslaving, en ze kunnen dienen om betere methoden te ontwikkelen om rokers te helpen die er mee willen stoppen," zei Rose. Nu gaat het ganse team hersenscans uitvoeren op rokers die aan nicotinevervanging gaan doen, zoals werken met nicotinepleisters, en zien hoe diezelfde regionen van de hersenen daarop reageren. Andere onderzoekers die hieraan deelnamen, waren Frederique M. Behm, Alfred N. Salley, James E. Bates, R. Edward Coleman, Thomas C. Hawk en Timothy G. Turkington.
Bovenstaande foto is eigendom van de Duke Universitair Medisch Centrum. De hersenscans van rokers die door het Duke onderzoeksteam werden genomen, onthulden drie specifieke gebieden die diep in de hersenen zijn gelegen. Het blauwe verwijst naar de thalamus, een gebied in de hersenen dat, bijvoorbeeld, belangrijk is om de kalmte terug te verkrijgen in tijden van stress. Het rode is het striatum, een gebied dat betrokken wordt bij het ervaren van genot en plezier. Het groene is de antererior cingulate cortex, een gebied dat onder andere belangrijk is voor zelfcontrole en concentratie.
Wat nicotine betreft, wordt meer en meer verondersteld dat sommige mensen er voordelen kunnen uit halen, zolang het niet via roken in ons lichaam komt. Vooral personen die lijden aan ziekte van Parkinson en aan de ziekte van Alzheimer kunnen er baat bij hebben. Nicotinepleisters, bijvoorbeeld, kunnen bij die mensen worden aangewend en naar het schijnt is het niet de nicotine die de dooddoener is, maar de manier waarop het wordt toegediend. Het is duidelijk dat roken neveneffecten kan veroorzaken, zoals kanker, emfyseem en hartkwalen. Daarom is het zo gevaarlijk en dus af te raden. Wetenschappers zeggen daarbij dat de voordelen van nicotine kunnen vergeleken worden met cafeïne. Naar het schijnt zouden mensen die aan Parkinson of aan Alzheimer lijden daar meer weet over hebben.
In 1994 gaven de vijf grootste tabaksfabrikanten een volledige lijst door van de 599 stoffen die aan tabak worden toegevoegd. Een belangrijk punt is, dat ondanks het feit dat al de naar voren gebrachte chemische bestanddelen erkend zijn als voedseladditieven, ze nooit op verbranden werden getest. Met andere woorden: verbranding verandert de eigenschappen van chemicaliën. Uit het branden van een sigaret ontstaan meer dan 4.000 chemische bestanddelen... Anderzijds bestaat er vandaag de dag genoeg literatuur op de markt, én op het internet, die heel duidelijk bepaalde 'aanvaarde voedseladditieven' die in sigaretten aanwezig zijn met recht en rede tot op de grond afbreken.
En, wat is jouw mening over de foto's op de sigarettendoosjes? Naar het schijnt missen ze hun effect. Sterker zelfs, ik voorspel dat er over de volgende jaren in onze gewesten méér mensen aan kanker zullen sterven dan voordien... niet enkel en alleen door het roken van sigaretten, want die percentages zullen ongeveer ongewijzigd blijven, maar door de onbewuste beïnvloeding van die foto's.
Weet, dat het onderbewustzijn alle dingen klakkeloos als waarheden aanvaardt. Ons onderbewustzijn kan niet nadenken en het heeft dan ook geen idee over de realiteit. Weet ook, dat mensen die bijvoorbeeld een been hebben verloren meestal nog pijn ervaren in dat 'been', of in de voet ervan. Het onderbewustzijn weet niet dat het been ontbreekt. Je kan duizendmaal per dag in jezelf mompelen: 'Stop met die pijnen, het been is er al jaren niet meer!', tóch zullen ze blijven voortbestaan. Dit fenomeen noemt men 'fantoompijnen'.
Als rokers die foto's almaar blijven bekijken en de bijgevoegde teksten permanent blijven lezen, dan werken die suggesties zoals Chinese foltertuigen. Elke druppel graaft de indrukken die de vorige druppels hebben gemaakt nog dieper uit, totdat het onderbewustzijn de boodschappen écht gaat geloven en de kanker zal door suggestie kunnen gaan losbreken. Mijn raad is dus: als je (nog) niet met roken kunt stoppen, concentreer je nooit op die foto's, noch op die teksten: ze beïnvloeden jouw onderbewustzijn, gegarandeerd! Of koop een sigaretten-etui, en berg je pakje daarin op. Beter voorkomen dan genezen, niet waar?
Tot besluit... Nog een extra woordje waarschuwing voor druggebruikers! Wetenschappers hebben ontegensprekelijk bewezen, dat elke verslavende drug in staat is de hersenen "te herstructureren". En dit is een gloednieuw uitgangspunt dat tot nieuwe constructieve discussies kan leiden.
Onze menselijke hersenen reageren op de uitwerkingen van drugs op dezelfde manier als ze op eender welke andere positieve invloed van buitenaf zouden reageren. Met andere woorden: ze maken geen onderscheid! Sterk verslavende drugs moedigen de hersenen aan om hierop blijvend positief te blijven reageren. Daarom kan de drang en de hunkering voor een drug terugkomen, ook al zijn de effecten van het eerdere gebruik ervan reeds lang verdwenen.
Nadat de effecten van een drug volledig verdwenen zijn, blijft die oorspronkelijke verandering in de hersenen echter bestaan. De drug laat sporen achter. Je kunt ze vergelijken met de groeven in een oude elpee. Sterk verslavende drugs, zoals morfine, cocaïne of opium, brengen blijvende veranderingen in de hersenen aan, en laten hun sporen na, voor immer en altijd! Een reden temeer om er maar nooit aan te beginnen.
En wat voor het ene geldt, geldt ook voor het andere, en dit volgens evenredige wetmatigheden: zware drugs laten diepen sporen na; soft drugs, minder diepe... - maar sporen, zijn sporen, en blijven sporen, onomkeerbaar en levenslang.
Nota: Afbeeldingen en talrijke artikelen uit 2007 werden in december 2017 verwijderd, omdat ze verouderd waren en teveel ruimte in beslag namen...