De drie zussen zijn María, Carlota en Paloma. De Pisón laat hen om de beurt aan het woord in achttien hoofdstukken, waarmee hij drie vertelperspectieven creëert. María, de oudste, is degene met het verantwoordelijkheidsgevoel. Na de dood van hun vader, een sterfgeval dat als een rode draad door het boek loopt, neemt zij de verzorgende taak op zich. Carlota is de middelste: een spiritueel geval dat eerst dromen schept van God en daarna van het moederschap. Paloma, de jongste, is de mooiste. Zwijgzaam, mysterieus, ongenaakbaar en een fervent lezer. Hun moeder speelt een rol op de achtergrond. Ze doet lang alsof haar man nog leeft, en heeft issues met de realiteit die te onverbiddelijk is voor gevoelige vrouwen - daarom drinkt ze te veel pruimenlikeur.
Allerhoogste echelons
Aan Carl Ruiz Zafón hebben we niet alleen zijn beeldschone Schaduw van de Wind te danken. Door de populariteit van zijn Spaanse roman (waarvan honderdduizenden exemplaren alleen al in Nederland werden verkocht) is er ook een hernieuwde belangstelling voor de Spaanse roman an sich opgekomen. De Pisóns boek is uit 2003, en zowel Zafón als De Pisón kunnen met gemak de strijd aan met de eeuwige vergelijking: 'Het is nét Marquez!' Het zou flapteksten sieren als er voortaan ook naar Zafón en De Pisón werd verwezen, want hun literaire prestaties behoren beslist tot de allerhoogste echelons van de Spaanse literatuur.
Complexe waarheid
In De Tijd van de Vrouwen kruipt De Pisón met verbijsterend gemak in de huid van drie compleet verschillende vrouwen, en tekent hun levens uit. Zij worden levensechte wezens van vlees en bloed, maken stappen en misstappen zoals hun karakters hen dicteren, met schitterende observaties, inzichten, stommiteiten en al dit met ontwapenende eerlijkheid want de ik-persoon spreekt, tegen en over zichzelf. Per vertelperspectief is er natuurlijk ook onderlinge communicatie, maar als lezer weet je meer van de motieven en redenen van de zusters dan zij van elkaar weten. Die misverstanden zijn soms komisch, ironisch, ontroerend, en ook pijnlijk. En zonder een zweem van moralisme toont de auteur hoe weinig je soms van de ander afweet, al is het je naaste familie; dat je conclusies kunt trekken en overtuigd zijn van de bekende vork en de steel terwijl de waarheid veel complexer ligt.
Lourdes
Erg komisch is de religieuze fase van Carlota, die zich onderdompelt in de strenge leer en zichzelf bijna pijnigt om zieken te helpen, bejaarden te verzorgen en gehandicapten te begeleiden naar Lourdes. Pijnlijk is haar huwelijk dat snel strandt en al haar dromen in stukken rijt, en pijnlijk is de bijna mechanische manier waarop de mooie Paloma van bed naar bed zwermt en verhoudingen aanknoopt met de manische César, en daarna met zijn vader Ramón. María krijgt een relatie met oom Dolfijn, de vroegere zakenpartner van hun vader; zij vecht om het gezin, dat haar gezin is geworden, te onderhouden.
Te kort
De Pisón vlecht de woelige politieke periode van het post-dictatoriale tijdperk in het verhaal (Carlota's echtgenoot scheldt voortdurend op 'die rooien'), evenals de dynamiek van een land dat zichzelf aan het herontdekken is. Via deze vrouwen, via de mensen in hun leven, de vrienden. Hij schetst de opkomst van de commercie (een opa die als een maniak elk gratis monster aanvraagt en kasten vol reclamefolders bezit) en de toenemende secularisatie door de erkenning van het individu.
Hij is een te groot schrijver om de spot met mensen te drijven, maar zijn talrijke anekdotes zijn soms om te gillen van het lachen: aan zijn fantasie schijnt geen einde te komen, noch aan zijn inlevingsvermogen. De Tijd van de Vrouwen is maar 371 pagina's, en dat zijn er duizenden te weinig omdat je aan het eind helemaal geen afscheid wilt nemen van María, Carlota en Paloma. Je wilt weten hoe het hen verder zal vergaan; en ook om er steeds aan herinnerd te worden dat er niet één absolute waarheid bestaat als het om mensen, hun motieven en hun karakter gaat. Je weet het wel, je vergeet het zo snel. Dit is literatuur pur sang. Een schrijfstijl als uit de hemel gezonden, grenzeloze fantasie, inlevingsvermogen dat elk oordeel de voet dwars zet: een prozaïsche prestatie die de wereld weer een stukje schoonheid erbij heeft gegeven.
Nota: slechts 1 exemplaar in voorraad.
Conditie: zo goed als nieuw.
Winkelprijs: 19,95 €
Belangrijke nota: vanwege de veelvuldige wijzigingen, is het soms onmogelijk om de juiste verzendingskosten te berekenen. In elk geval mag je weten dat - indien je teveel betaalde - het op jouw bankrekening zal worden teruggestort, beloofd.