Één ding is zeker, het bestaan is er altijd geweest en zal er altijd zijn, hoe je het ook draait of keert. Het is dus nooit geschapen en haar eeuwige verandering behoeft geen evolutie, noch God of geest. Dit zijn maar woorden die iets willen beschrijven wat zich niet laat vangen, want dan is verandering er geweest. Iets dat er altijd is geweest, zal zijn, en eeuwig verandert, kan geen verantwoording dragen voor zijn bestaan, omdat er niets is waartegenover dit alles meandert.
Dus is het dwaas om te verkondigen dat men het bestaan moet eren en in God geloven. God en gebod zijn net als alle andere begrippen, veranderlijk, aanpasbaar en hollen steeds achterna op de verandering waaraan geen begrip kan nippen. Een verandering is noodzakelijkerwijs subjectief, want een objectieve verandering is een onmogelijk iets. God als objectief begrip is dus een waan, en als subjectief begrip is hij van al zijn goddelijke attributen ontdaan net zo sterfelijk of veranderlijk als het ganse bestaan.
Gods wil is volledig automatisch, maar dat wil niet zeggen voorspelbaar, omdat alles alles beïnvloed op een manier, die daarvoor niet waarneembaar bestond en dus niet kenbaar. Moest hij niet automatisch zijn dan was vrijheid een illusie, want alleen doordat alles vanzelf functioneert, kan vrijheid worden gecreëerd. Keuze is geen vrijheid al denk je van wel. Tijdens of na een keuze zul je onvermijdelijk vragen: 'Is of was dit de nu wel de beste manier om iemand, mijzelf of God te behagen'? Maar ben je keuzeloos dan is er geen goed of kwaad en is God een overbodige voorstelling. Iets anders kun je van vrede toch niet verwachten, al vind je het moeilijk niet naar een God te smachten.
Een mens denkt dat hij niet verandert en ziet, in dit onveranderlijke een eigenschap van God. Maar is het gewoon niet zo dat hij vergeet wat hij hiervoor nog was en leeft in het gebod, van zijn laatste zelf dat zich gedraagt als het enige onveranderlijke zelf, maar dat in werkelijkheid zwemt in zijn eigen sap, zoals een zalm waarvan zijn instinct hem vraagt, zich enkel voort te planten en te sterven op zijn eigen unieke geboorteplek in een rivier die dit alles onpersoonlijk zal vererven. Eeuwigheid is een voorstelling die ontstaat, als men via zijn geheugen een stilstand beeld schept van zichzelf en dit vergelijkt met een voor dit beeld heel actieve staat. God ontstaat uit zoiets als een goedkope goocheltruc die de natuur ongewild aan ons lichaam vertoont De mens beseft niet dat hij door zijn zintuigen misleid magie ziet door het denken dat zich hierin verbeid. In werkelijkheid ligt er iets enkelvoudig achter elk complex fenomeen, en ziet men veel meer, ja zelfs God, zoals een bos over de individuele bomen heen.
Het verdwijnen van God uit ons wereldbeeld, heeft het wonder niet verjaagd, integendeel. Wat de huidige wetenschap ons openbaart, is van een onvoorstelbare aard, die door geen gelovige werd vermoed, en haar kracht en beloften vermogen oneindig meer, dan eender welk gebed en goddelijk vermogen van weleer.
Commentaar
Reageer
Opgelet: momenteel ben je niet ingelogd. Om onder jouw eigen naam te posten en om een score te kunnen geven kun je hier inloggen.
|
Copyright © 2008-2024 Spiritualia. Alle rechten voorbehouden. |
Privacy Statement |
Gedragscode |
Algemene Voorwaarden |
Auteursrecht
|