Pater Pio was zijn naam. Ondertussen werd hij heilig verklaard en wordt sindsdien 'Heilige Pio van Pietrelcina' genoemd. Hij werd op 25 mei 1887 in het zuiden van Italië geboren en de zoon van arme, fervent katholieke landbouwers. 50 jaar lang vertoonde hij de bloedende wonden van Jezus, zegt men. Zijn volgelingen zeiden dat hij in de toekomst kon kijken en dat hij op twee verschillende plaatsen tegelijkertijd kon zijn. Nu, 40 jaar na zijn overlijden, blijft hij miljoenen mensen, verspreid over de ganse wereld, inspireren.
Op donderdag 24 april 2008, ter gelegenheid van de verjaardag van zijn dood, werd zijn lichaam in een glazen koffer geplaatst in het San Giovanni Rotondo klooster in Puglia, waar hij ooit verbleef. Tot op heden hebben meer dan 700.000 mensen zichzelf geregistreerd om zijn lichaam te bezoeken en miljoenen anderen worden verwacht. Er wordt geen toegangsgelden gevraagd, en niemand weet voor hoelang de koffer daar in de crypte zal blijven tentoongesteld.
Toen men in de maand maart van dit jaar zijn lichaam opgroef, was het nog in een verrassende goede staat, zeiden de Paters Kapucijnen. Toen het in 1968 werd opgeborgen, had men geen speciale maatregelen genomen. Wel werd het toen met formaline ingespoten, maar enkel en alleen bedoeld om het lichaam beter te preserveren tijdens de lijkschouwing die enkele dagen duurde en de gelovigen de kans bood om het lichaam een laatste groet te brengen.
Aartsbisscop Domenico D'Ambrosio, die de opgraving in maart bijwoonde, zei: "We konden nog zeer duidelijk de baard zien. Het bovenste gedeelte van de schedel was voor een deel een skelet, maar de kin was zeer goed bewaard gebleven. De knieën, handen en nagels waren duidelijk zichtbaar.' Sindsdien werd het lichaam door een begrafenisondernemer behandeld opdat het gezicht meer herkenbaar werd.Maar één ding wordt nog vermist, namelijk: de stigmata. Zijn voeten, noch zijn handen vertonen de wonden waardoor, volgens de kerk dan, hij op een spontane manier bloedde en wel voor bijna de gehele duurtijd van zijn leven. Maar die stigmata waren - zoals je in de videoclip hieronder kunt zien - reeds verdwenen op de dag dat hij zijn allerlaatste mis in het Latijn opdroeg.
Pater Pio werd geboren als Francesco Forgione. Kort na zijn geboorte voorspelde een waarzegster zijn toekomst: als de baby zou uitgroeien tot een volwassenen persoon zal hij wereldberoemd worden. Zijn handen zullen geld, geld en nog meer geld aantrekken, maar hijzelf zal er niets aan hebben, luidde de voorspelling. Hoogstwaarschijnlijk hebben zijn ouders hem daar regelmatig aan laten herinneren en werd hij daardoor onbewust beïnvloed. Hij vervoegde de Orde der Kapucijnen op 6 januari 1903 toen hij 15 jaar was, en op zijn 23ste begonnen de wonden zich op zijn lichaam te vertonen, hoogstwaarschijnlijk geïnspireerd door Gemma Galgani. In het klooster heerste een harde discipline, en kuisheid was daar heel belangrijk. 'Of boetedoening, of de hel', was het hoofdmotto in dat klooster, en al de Kapucijnen zweepten zichzelf af met zwepen gemaakt uit paardenhaar teneinde aardse passies en ondeugden het hoofd te bieden, of te overwinnen. Vooral naar het lijden van Christus ging zijn belangstelling uit. Ook wordt hij door de duivel gekweld, dagenlang, waardoor hij zich opstelde als het ideale slachtoffer, bereid om bewust te lijden.
Gemma Galgani (Camigliano, Toscane, 12 maart 1878 - Lucca, 11 april 1903) was de dochter van een arme apotheker. Zij leed veel vanwege haar slechte gezondheid en door het feit ze zichzelf niets toestond. Ze at nauwelijks, ze sliep weinig en op de kale grond en soms verwondde ze zichzelf. Op een dag had Gemma Galgani een visioen waarin de Heilige Gabriël van de Moeder van Smarten tot haar sprak. Deze heilige was in 1862 overleden, maar verrichtte in dit visioen een postuum wonder door Gemma te genezen van haar tuberculose. Gemma beleefde veel extases en bovennatuurlijke ervaringen. In 1899 had zij stigmata die op één moment in de week zichtbaar waren, en die ze elke week terug had. In 1900 kwamen hier ook de hoofdwonden van de doornenkroon bij. Vanaf 1901 zou ze ook wekelijks de wonden van de geseling te verduren hebben gekregen en dagelijks haar engelbewaarder hebben gezien. Ze werd, ondanks verzet vanwege de aard van haar bovennatuurlijke ervaringen, in 1940 heilig verklaard. Daarna kwam haar verering razendsnel op gang. Haar feestdag is op 11 april en Gemma is de patrones van de apothekers en de drogisten. Zij wordt speciaal vereerd door de kloosterorde der Passionisten, waar zij zelf ook had willen intreden. De Sint-Gemmakapel in Sittard met het bijbehorende klooster voor Passionistinnen, gesticht in 1939, is een bedevaartsoord. Een fervent vereerder was de bekende cabaretier Toon Hermans, wiens uitvaart verzorgd werd in de Gemmakapel. Terug naar ons hoofdthema ...
Pater Pio had een zeer zwakke gezondheid, en omdat men toen vreesde dat hij spoedig zou sterven, werd hij voortijdig op 10 augustus 1910 tot priester gewijd. In 1911 schreef hij een brief naar zijn spirituele adviseur, Padre Benedetto, waarin hij verhaalde dat er iets ongewoons met hem was gebeurd. "Ik kan het noch begrijpen, noch vertalen," schreef hij in die brief. "In het midden van mijn handpalmen verscheen er een rood teken, bijna zo groot als een muntstuk, en vergezeld van een acute pijn in het midden van de rode markeringen. In het midden van mijn linkerhand is de pijn feller dan in mijn rechter, en nu dat ik dit neerschrijf, voel ik die pijn nog steeds. Ook onderaan mijn voeten kan ik een beetje pijn voelen."
Het feit van de wondertekenen baart vanaf 1918 veel opzien. Naarmate het woord over zijn mirakelen zich verspreidde, ook via de krant, groeide de cultus aan. Iedereen wilde 'de man met de stigmata' ontmoeten. De Katholieke Kerk was gealarmeerd.
Op een gegeven moment werd hij door de Kerk verbannen en mocht hij geen publieke mis meer opvoeren. Vanaf 1923 tot 1933 leefde hij in totale afzondering. Zijn geluk was, dat één van de mensen die ooit eens aan een pelgrimstocht naar Foggia had meegedaan, een jongeman uit Polen, later Paus Johannes-Paulus II werd en op 2 mei 1999 van Padre Pio een heilige maakte. Hieronder vindt je zijn levensverhaal in woord en beeld en is het bekijken meer dan waard.
In meer recentere dagen hebben verschillende sceptici hun twijfels geuit over de mirakelen die Pater Pio tentoonspreidde. De stichter van Rome's Katholieke Universitair Hospitaal concludeerde dat Pater Pio 'een onwetende was, en een zelfverminkende psychopaat, die de goedgelovigheid van mensen uitbuitte'.
Vorig jaar suggereerde de historicus Sergio Luzzatto dat Pater Pio aan zelfverminking deed waarbij hij fenol gebruikte, ook gekend onder de namen benzenol, fenylalcohol en carbol, om die wonden aan te maken. Sergio's onderzoek was gebaseerd op een document die hij in de archieven van het Vaticaan vond; een getuigenis, waarin duidelijk vermeld stond dat Pater Pio vier gram van dit zuur bij Maria De Vito, een apothekeres in San Giovanni Rotondo, had aangekocht. Volgens de apothekeres had Pater Pio haar gevraagd die aankoop geheim te houden, en dat hij het nodig had om naalden te steriliseren. Dit document werd door de kerkelijke instanties onderzocht, maar verworpen tijdens het proces van Pater Pio's zaligverklaring.
Vandaag de dag blijft de essentie van het gebeuren nog een raadsel. Naar het schijnt verloor Pater Pio een beker bloed per dag, maar nooit leed hij aan bloedarmoede. Ook geraakten de wonden nooit geïnfecteerd. Hij at weinig: ergens staat er geschreven dat hij 20 dagen lang op de viering van de eucharistie leefde, zonder iets anders te eten. Niettegenstaande zijn wankele gezondheid bereikte Pater Pio de leeftijd van 81 jaar. Hij stierf op 23 september 1968. Honderdduizenden mensen woonden de begrafenis bij. Eén van zijn laatste uitspraken was: "We zoeken God in boeken en vinden hem in het gebed."
En ja, ondanks al het scepticisme die in sommige kringen is gegroeid, blijft Pater Pio miljoenen mensen fascineren. In Italië is Padre Pio 'Big Business'. Zijn portret vindt men overal: op spiegels, in winkels, in wassalons, restaurants, en politiebureaus. Zijn navolgers hebben over de jaren het kleine stadje San Giovanni Rotondo getransformeerd. Nu is het een bedevaartsoord die pelgrims vanuit overal in de wereld aantrekt. Een modern hospitaal werd speciaal gebouwd voor mensen die willen genezen, er staat een gloednieuwe kerk, ontworpen door de alombekende architect Renzo Piano. Die kerk kostte een 25 miljoen euro en kan 30.000 pelgrims herbergen.
Stel nu dat Pater Pio aan zelfverminking deed, dan was het zijn bedoeling misschien om Jezus' lijden te beleven en dus niet om de mensen te bedonderen. In elk geval bekeerde hij miljoenen mensen... op zijn manier. Wie doet hem dat na? Elke medaille heeft twee kanten. De tempel bevindt zich in onszelf, maar een Jezus kan dit duizendmaal verkondigen, toch zoeken miljarden mensen diezelfde tempel buiten zichzelf. Marx noemde godsdienst 'opium van het volk', niet 'voor het volk'. In het Duits schreef hij: 'Religion ist das Opium des Volkes', erop wijzende dat het volk in al zijn ellende en met al zijn innerlijke leegten automatisch op zoek gaat naar een godsdienst.
Gurdjieff zou hieraan toevoegen: "Godsdienst werkt als een politieagent en Pater Pio hield hen - op zijn manier dan - in het gareel."