|
|
Strijdt gij om in te gaan
|
|
Originele titel: Heaven taken by storm (1810)
Thomas Watson
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Kok
|
|
Gewicht:
|
225 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
157
|
|
ISBN:
|
90-8865-203-1
|
|
ISBN-13:
|
978-90-8865-203-5
|
|
Categorie:
|
Christendom
|
|
Richtprijs:
|
€ 12,75
|
Korte Inhoud
Thomas Watson (1620-1686) was een van de puriteinen die aandrong hoofd en hart te betrekken bij het christelijk geloof. In dit boek bespreekt hij de aansporing te strijden om het Koninkrijk der hemelen in te gaan. Het Koninkrijk der hemelen moet met geweld genomen worden.
Uittreksel
Blz. 7: Het Koninkrijk der Hemelen nemen met heilig geweld
Toen Johannes de Doper in de gevangenis hoorde van de roem van Christus, zond hij twee van zijn discipelen naar Hem toe met de vraag: "Zijt Gij Degene, Die komen zou, of verwachten wij een ander?" (Mat. 11:3). Het is niet zo dat Johannes niet wist dat Jezus Christus de ware Messias was, zoals Tertullianus denkt. Dit was hem namelijk verzekerd door de Geest van God en door een teken van de hemel (Joh. 1:33). Johannes de Doper probeerde hierdoor echter de onwetendheid van zijn eigen discipelen weg te nemen, die een groter respect voor hem hadden dan voor Christus. In het vierde vers beantwoordt Christus hun vraag: "Gaat heen en boodschapt Johannes weder hetgeen gij hoort en ziet: De blinden worden ziende en de kreupelen wandelen; de melaatsen worden gereinigd", enzovoorts. Jezus Christus toont dat Hij de ware Messias is door Zijn wonderen. Dat waren tastbare en zichtbare bewijzen van Zijn Godheid. Nadat de discipelen van Johannes zijn weggegaan, begint Christus Johannes zeer te prijzen en te roemen.
"Wat zijt gij uitgegaan in de woestijn te aanschouwen? Een riet, dat van de wind ginds en weder bewogen wordt?" (Mat. 11:7). Alsof Christus wilde zeggen: Johannes de Doper is geen veranderlijke man, die steeds van gedachten verandert en als een riet van de ene overtuiging tot de andere bewogen wordt. Hij is geen Ruben, een snelle afloop als der wateren. Hij is echter standvastig en onwankelbaar in de dienst van God, en een gevangenis kan daar geen verandering in brengen. "Maar wat zijt gij uitgegaan te zien? Een mens, met zachte klederen bekleed?" (Mat. 11:8). Johannes leefde niet in weelde. Hij droeg geen zijden kleren, maar een kemelsharen mantel. Ook begeerde hij niet aan het hof te leven, maar in de woestijn (Mat. 3:3, 4).
Opnieuw prijst Christus Johannes als Zijn voorloper, die de weg voor Hem bereid heeft (Mat. 11:10). Hij is de morgenster die de Zon der gerechtigheid is voorgegaan. Om deze heilige man voldoende te eren, stelt Christus hem niet alleen op één lijn met de voornaamste van de profeten, maar geeft Hij hem zelfs een hogere plaats. "Wat zijt gij uitgegaan te zien? Een profeet? Ja, Ik zeg u, ook veel meer dan een profeet" (Mat. 11:9). "Onder degenen die van vrouwen geboren zijn, is niemand opgestaan meerder dan Johannes de Doper" (Mat. 11:11). Hij was uitnemend, zowel vanwege de waardigheid van zijn werk als vanwege de helderheid van zijn leer. En zo wordt onze tekst ingeluid: "Van de dagen van Johannes de Doper tot nu toe, wordt het Koninkrijk der hemelen geweld aangedaan, en de geweldigers nemen hetzelve met geweld."
In deze woorden vinden we eerst het voorwoord of de inleiding: "Van de dagen van Johannes de Doper tot nu toe." Johannes de Doper was een vurige prediker, een Boanerges of zoon des Donders. Na zijn prediking begonnen mensen te ontwaken uit hun zonden.
Leer hieruit welke prediking waarschijnlijk het meest goed zal doen, namelijk de prediking die een uitwerking heeft op het geweten van de mens. Johannes de Doper verhief zijn stem als een trompet; hij verkondigde de leer der bekering met kracht. "Bekeert u; want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen" (Mat. 3:2). Hij kwam met een openlijke afkeuring en veroordeling van de zonde van de mensen en daarna predikte hij hun Christus. Eerst gaf hij hun de edik van de wet; daarna de wijn van het Evangelie. Dit was de prediking die mensen ijverig naar de hemel deed zoeken. Johannes preekte niet zozeer om te behagen, maar om tot nut te zijn. Hij wilde liever de zonden van de mensen aan het licht brengen dan zijn eigen welsprekendheid tonen. De beste spiegel is niet de spiegel die het meest verguld is, maar de spiegel die de meest getrouwe weergave van het gezicht geeft. We moeten ons het liefst stellen onder een prediking die ons het best aan onze zonden ontdekt en ons toont wat er in ons hart woont. Johannes de Doper was een brandend en schijnend licht. Hij brandde in zijn leer en scheen in zijn leven en zo bewoog hij mensen om naar de hemel te zoeken. Petrus, die vervuld was van ijver, bracht zijn hoorders tot verootmoediging vanwege hun zonden en opende voor hen een fontein in het bloed van Christus. "Zij werden verslagen in het hart" (Hand. 2:37). Het is de grootste weldaad om te verkeren onder een ontdekkende prediking. Als iemand een ernstige wond had, zou hij willen dat die tot op de bodem werd onderzocht. Wie zou dan niet blij zijn, als zijn ziel zo werd onderzocht dat het tot behoud kan zijn?
In de tweede plaats vinden we in deze woorden de tekst zelf: "Het Koninkrijk der hemelen wordt geweld aangedaan en de geweldigers nemen hetzelve met geweld."
Wat wordt bedoeld met het Koninkrijk der hemelen? Sommigen verstaan hieronder de leer van het Evangelie, waarin Christus en de hemel geopenbaard worden. Dat leerde Erasmus. Ik denk echter dat het beter is onder het Koninkrijk der hemelen de heerlijkheid te verstaan. Dat leerden Beza en anderen.
Het Koninkrijk wordt geweld aangedaan. Dit is een metafoor van een stad of burcht die standhoudt in de strijd en slechts stormenderhand genomen kan worden. Zo zal het Koninkrijk der hemelen niet zonder geweld genomen worden. "De geweldigers nemen hetzelve met geweld." De aarde is het erfdeel van de zachtmoedigen (Mat. 5:5). De hemel wordt beërfd door de geweldigers. Ons leven is een strijdend leven. Christus is onze Leidsman, het Evangelie is de banier, de genadegaven zijn onze geestelijke wapenen en de hemel wordt alleen met geweld genomen. Deze woorden vallen uiteen in twee delen:
1. de strijd: "wordt geweld aangedaan";
2. de overwinning: "de geweldigers nemen het met geweld".
Bestorming is de goede manier om de hemel te veroveren. We kunnen ook zeggen: niemand komt in de hemel dan zij die geweld oefenen. Dit geweld heeft twee kanten.
Recensie
door
Tsenne Kikke
De apostel Paulus sprak over het lichaam onderdanig te maken, door het af te kloppen. En dit heilig geweld moest niet enkel en alleen op het lichaam betrekking hebben, maar ook gebruikt worden tegen Satan, tegen de wereld, en ook tegen de hemel. En is deze confrontaties moeten we wapens gebruiken die ons door God gegeven zijn, namelijk: het Woord lezen, het Woord horen, gebed, meditatie, zelfonderzoek, en door de Dag des Heren in acht te nemen.
Hoe heviger dit heilig geweld, hoe zoeter de hemel zal zijn van zodra we die na ons overlijden binnentreden. Men kan het vergelijken met de persoon, die zich zijn leven heeft afgesloofd om bomen en bloemen te planten en nadien, als alles groeit en bloeit, ernaar te kijken en ervan te genieten. Kortom: hoe meer geweld men in religie beoefent, hoe groter de glorie waarvan men achteraf zal genieten. Zonder strijd geraakt men nooit in de hemel.
Lezers, die alles over de Puriteinen wete,n hebben geen extra verklaringen nodig om een Thomas Watson te begrijpen. Voor alle anderen is het interessant te weten hoe een Puritein zijn geloof belijdt.
|