Originele titel: The shack
W. Paul Young
|
Type:
|
Hardcover
|
|
Uitgever:
|
Kok
|
|
Gewicht:
|
570 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
286
|
|
ISBN:
|
90-435-1765-8
|
|
ISBN-13:
|
978-90-435-1765-2
|
|
Categorie:
|
Religieus
|
|
Richtprijs:
|
€ 22,95
|
Korte Inhoud
Mack's jongste dochter, Missy, is tijdens een vakantie met haar familie ontvoerd. In een verlaten hut in de wildernis van Oregon is bewijs gevonden dat ze op brute wijze om het leven is gebracht. De dader is nooit gevonden en het verdriet en gemis worden door Mack en zijn gezin nog elke dag gevoeld. Vier jaar later ontvangt Mack, die nog steeds in diepe rouw is, een opvallend briefje, schijnbaar van God, met de uitnodiging om terug naar de hut te gaan. Tegen zijn gevoel in gaat hij terug naar de plek des onheils. Hij komt daar aan op een koude, winterse middag en stapt zijn grootste nachtmerrie weer binnen. Wat Mack in de hut vindt, verandert zijn leven volledig...
- 'De uitnodiging' worstelt met de tijdloze vraag: Waar is God in deze wereld vol pijn en verdriet? Dit boek heeft de potentie om voor onze generatie te doen wat The Pilgrim's Progress van John Bunyan heeft gedaan voor zijn generatie. Zo goed is het! - Eugene Peterson.
- 'De uitnodiging 'is de meest indringende roman die ik in jaren heb gelezen - Michael W. Smit
- Een wervelwind van een roman Vol spanning, verwondering, inzichten en verrassingen.
In een wereld waar religie steeds minder betekenis lijkt te krijgen, worstelt 'De uitnodiging 'met de tijdloze vraag: waar is God in deze wereld vol onbeschrijflijke pijn en verdriet? De antwoorden die hoofdpersoon Mack krijgt, zullen je verbazen en wellicht net zo veranderen als ze hem hebben gedaan.
Uittreksel
Blz. 9: Voorwoord
Wie zou er niet sceptisch zijn wanneer iemand beweert dat hij een heel weekend met God heeft doorgebracht? En dan nog wel in een hut... in de hut?
Ik ken Mack nu al bijna meer dan twintig jaar, vanaf de dag dat we samen de buurman gingen helpen hooien op zijn weiland. Vanaf die dag trekken we met elkaar op. Gaan we gewoon lekker samen ergens naartoe, hangen we wat rond en drinken we ergens koffie.We hebben dan altijd grote lol met elkaar en we lachen wat af, maar we kunnen ook serieus zijn en soms laten we zelfs wel eens een traantje. Om je de waarheid te zeggen, hoe ouder we worden hoe meer we gewoon maar bij elkaar zijn, als je begrijpt wat ik bedoel.
Zijn volledige naam is Mackenzie Allen Philips, maar de meesten noemen hem Allen. De mannen uit de familie hebben traditiegetrouw allemaal dezelfde voornaam, maar worden meestal bij hun tweede naam genoemd. Waarschijnlijk om te voorkomen dat men I, II en III zou moeten gebruiken, of junior en senior. Het werkt ook goed wanneer je door een telemarketeer wordt gebeld. Vooral voor hen die je opbellen en doen alsof ze je beste vriend zijn. En dus hebben hij en zijn grootvader, zijn eigen vader en zijn zoon de voornaam `Mackenzie', maar worden ze meestal aangeduid met hun tweede naam. Alleen Nan, zijn vrouw, en zijn naaste vrienden noemen hem Mack.
Mack is ergens in het Middenwesten van Amerika geboren. Hij was een boerenzoon uit een Iers-Amerikaans gezin, en hij was gewend aan eelt op zijn handen en aan harde regels. Zijn vader was ogenschijnlijk een overdreven strenge ouderling, maar ook een stille drinker.Vooral als de regen op zich liet wachten, en in de periodes daartussen. Mack praat niet veel over hem, maar als hij ter sprake komt, verdwijnt alle emotie uit zijn gezicht en wordt zijn blik donker en uitdrukkingsloos. Uit de verhalen die Mack me heeft verteld, maak ik op dat zijn vader niet een drinker was die gezellig een borrel nam en dan lekker wegdoezelde. Hij was een boosaardige, gemene ik-sla-mijn-vrouw-en-vraag-daarna-God-om-vergeving dronkenlap.
Het kwam tot een climax toen de dertienjarige Mackenzie met tegenzin tijdens een jeugdevangelisatiedienst aan een tienerleider vertelde wat hem dwarszat. In tranen bekende Mack dat hij nooit iets had gedaan om zijn moeder te helpen, toen hij er bij meer dan één gelegenheid getuige van was geweest dat zijn dronken vader haar bewusteloos had geslagen. Wat Mack toen niet wist, was dat degene aan wie hij dit had verteld bij zijn vader werkte. Toen hij thuiskwam, stond zijn vader hem op te wachten bij de voordeur. Zijn moeder en zijn zussen waren vreemd genoeg niet thuis. Later hoorde hij dat zijn vader ze had weggebracht, naar tante Mary, zodat hij zijn handen vrij zou hebben om zijn rebelse zoon een lesje over respect te leren. Bijna twee dagen lang stond Mack vastgebonden aan een grote eikenboom achter hun huis. Zijn vader sloeg hem met een riem en slingerde Bijbelteksten naar zijn hoofd. Dat gebeurde elke keer wanneer zijn vader zijn roes had uitgeslapen en de fles even neerzette.
Twee weken later, toen Mack weer in staat was om zijn ene voet voor de andere te zetten, pakte hij zijn spullen en liep van huis weg. Maar voordat hij wegging, deed hij rattengif in elke fles drank die hij maar op de boerderij kon vinden. Daarna groef hij het kleine blikje op dat hij buiten naast het toiletschuurtje had begraven. Daarin zaten al zijn aardse kostbaarheden: een foto van het gezin, waarop iedereen met toegeknepen ogen tegen de zon in stond te kijken (met zijn vader een meter naast de anderen), een lidmaatschapskaart van een honkbaltalent uit 1950, een kleine fles waar nog een paar druppels parfum van het merk Ma Griffe in zaten (het enige merk dat zijn moeder ooit had gebruikt), een klosje garen en wat naalden, een kleine zilveren F-86 straaljager van de Amerikaanse luchtmacht en al zijn spaargeld (15 dollar en 13 cent). Hij sloop het huis weer in terwijl zijn vader weer een roes lag uit te slapen en stopte een briefje onder het kussen van zijn moeder. Er stond alleen maar op: Ik hoop dat je me ooit kunt vergeven. Hij beloofde zichzelf dat hij nooit meer om zou kijken en dat heeft hij dan ook niet gedaan - jarenlang niet.
Dertien jaar is te jong om al helemaal alleen en zelfstandig te zijn, maar Mack had geen andere keus en hij paste zich snel aan. Hij zegt nooit zoveel over de jaren die volgden. Het grootste gedeelte ervan zwierf hij over de hele wereld, met nu weer een baantje hier en dan weer daar. Hij stuurde af en toe wat geld op naar zijn opa en oma, die het weer doorgaven aan zijn moeder. In een van die verre landen nam hij tijdens een verschrikkelijke ruzie waarin hij betrokken was geraakt, zelfs een geweer in handen, geloof ik. Hij wil niets meer met oorlog te maken hebben na wat er toen is gebeurd. Maar wat er ook mag zijn voorgevallen, hij kwam uiteindelijk terecht op een theologische hogeschool in Australië. Toen hij genoeg had van theologie en filosofie studeren, ging hij terug naar Amerika. Hij legde het bij met zijn moeder en zijn zussen en verhuisde naar Oregon waar hij Nanette Samuelson ontmoette en met haar trouwde.
In een wereld vol praters is Mack een denker en doener. Hij zegt niet veel, tenzij je hem iets rechtstreeks vraagt. En de meesten zullen gemerkt hebben dat je dat bij hem niet moet doen. Als hij zijn mond opendoet, vraag je je af of hij soms van een andere planeet komt. Hij is iemand die het landschap van menselijke voorstellingen en ervaringen op een andere manier beleeft dan de meesten.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Een meisje is tijdens een kampeervakantie ontvoerd. In een verlaten hut in Oregon worden aanwijzingen gevonden dat zij is vermoord. Vier jaar later ontvangt haar vader Mack, die nog steeds in diepe rouw is, een briefje met de uitnodiging om opnieuw naar de hut te gaan. De ondertekening doet hem vermoeden dat het briefje van God zelf afkomstig is. Tegen zijn gevoel in keert Mack terug naar de plek des onheils. In de hut treft hij een merkwaardig drietal aan: een zwarte vrouw, een Arabisch ogende jongeman en een Aziatische vrouw. Het blijken de drie personen van de christelijke god te zijn: Vader, Zoon en Heilige Geest, maar in een andere gestalte dan hij zich God had voorgesteld. In lange dialogen, die het merendeel van het boek uitmaken, probeert het drietal Mack nieuwe geloofsinzichten bij te brengen en hem te verzoenen met het onheil dat hem heeft getroffen. Geen thriller dus, maar een moderne vorm van een christelijk traktaat. Veel nadruk op de intieme omgang met God en alverzoening, maar weinig Bijbels gefundeerd...
Ik ben in dit boek veel te veel dingen tegen gekomen die in het licht van de Bijbel niet te handhaven zijn. Sterker nog: dialogen die niet naar de Bijbel, naar Jezus wijzen, maar die je er vanaf voeren. In de bespreking ervan ben ik nog lang niet uitputtend geweest. Je zou je haast kunnen afvragen: is er dan niets goeds in dit boek? Gelukkig staan er in dit boek ook goede dingen. Vooral als het gaat over het hebben van een relatie met God. Ik zal daar een voorbeeld van geven. Op pagina 237 zegt Papa tegen Mack: 'Snap je, Mackenzie, ik wil niet alleen maar een stukje van jou, of een stukje van je leven. Zelfs al zou je in staat zijn, wat dus niet mogelijk is, om mij het grootste stuk te geven, is dat niet wat ik wil. Ik wil je helemaal en elk deel van jou en je dagelijks leven'. Jezus zegt hierop: 'Mack ik wil niet de eerste zijn op een lijstje van waardevolle zaken; ik wil het middelpunt zijn van alles'. Dit is echt Bijbels gedacht. Geen gespletenheid, geen halfheid, geen lauwheid en laksheid maar heel je leven wijden aan Jezus.
Als we nu naar het totaalbeeld van dit boek kijken moeten we constateren dat het boek je vooral een goed gevoel wil geven. Je zou je bijna afvragen: is dat dan niet goed? Toch moeten we zeggen dat dit helemaal niet goed is. Het ergste is dat er een verkeerd beeld van God wordt neergezet. Naar mijn mening hebben we dit vanuit de Bijbel voldoende aangetoond.
Een verkeerd Godsbeeld leidt haast automatisch tot een verkeerd mensbeeld. De ernst van de breuk, die de mens door zijn val in zonde sloeg in de relatie met God, wordt niet in zijn Bijbelse diepte gepeild. De diepe verlorenheid die de zonde teweeg brengt, wordt slechts aangeduid als een streven naar 'onafhankelijkheid' van de mens. God wordt getekend als een lieve God die de zonde door de vingers ziet en genade voor recht laat gelden. Terwijl het juist zo is dat Hij Zijn recht handhaaft en daardoor buitengewoon overvloedig in genade is.
De God die we in dit boek voorgeschoteld krijgen, is niet de God van de Bijbel maar een door de schrijver zelf geconstrueerd beeld van God. De gelovige van dit boek, Mack, is niet de gelovige zoals de Bijbel ons die schetst. De gelovige van de Bijbel neemt zijn kruis op zich en volgt Jezus. Hij leeft vanuit de overwinning die Christus voor hem behaald heeft, toen Hij voor ons leed en stierf en opstond. Door die opstandingskracht wordt het leven van de gelovige zoals de Bijbel die ons tekent, van dag tot dag vernieuwd. Die vernieuwing houdt in dat de gelovige door de Heilige Geest kracht ontvangt om tegen de zonde dapper te strijden. Totdat uiteindelijk de volkomen overwinning behaald is. Die volkomen overwinning is de erfenis die voor ons is weg gelegd in de hemel. (I Petrus 1:4,5).
Kunnen we dit boek aanbevelen? Ons antwoord is Ja en Nee. We kunnen het niet aanbevelen als je de Bijbel dicht laat en alles voor zoete koek slikt wat de auteur in dit boek ter sprake brengt. Dan kom je op een dwaalspoor terecht, op een weg die je van het evangelie afvoert. We kunnen dit boek wel aanbevelen als je dezelfde houding aanneemt zoals eens de gelovigen in Berea:' Ze bestudeerden dagelijks de Schriften om te zien of het inderdaad waar was wat er werd gezegd'.(Handelingen 17:11)
- Kees de Graaf -
|