Originele titel: Boken om Blanche och Marie
Per Olov Enquist
|
Type:
|
Hardcover
|
|
Uitgever:
|
Ambo | Anthos
|
|
Gewicht:
|
413 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
223
|
|
ISBN:
|
90-263-1895-2
|
|
ISBN-13:
|
978-90-263-1895-5
|
|
Categorie:
|
Biografie
|
|
Richtprijs:
|
€ 19,95
|
Korte Inhoud
Blanche en Marie is een roman over onmogelijke liefde in het Parijs aan het begin van de twintigste eeuw. Centraal staan Blanche Wittmann, ooit een van de bekendste zenuwpatiënten ter wereld, en Marie Curie die tweemaal de Nobelprijs won maar vanwege een verboden liefde een verschoppeling werd in wetenschappelijke kringen.
Blanche Wittmann werd als jonge patiënte opgenomen in de psychiatrische kliniek van het Salpètrière-ziekenhuis in Parijs. Haar arts was J.M. Charcot, wereldwijd bekend als de eerste arts die hypnose toepaste bij de bestrijding van wat toen bekend stond als hysterie bij vrouwen. Onder de bezoekers van zijn publieke séances bevonden zich August Strindberg en de jonge Freud. Nadat Charcot was overleden werd Blanche assistente van de Pools-Franse Nobelprijswinnares Marie Curie.
Blanche en Marie raakten innig bevriend. Blanche wist van Maries onfortuinlijke liefdesaffaire met haar getrouwde collega Paul Langevin. Deze affaire leidde tot een enorm schandaal op het moment waarop Marie haar tweede Nobelprijs ontving voor haar ontdekking van radium – een ontdekking met verstrekkende gevolgen voor beide vrouwen.
'Blanche en Marie' is het verhaal over twee vrouwen, hun carrière, hun vriendschap en de liefde: een prachtig, aangrijpend en waar gebeurd verhaal van meesterverteller Per Olov Enquist.
Uittreksel
Blz. 9: Twee jaar nadat Marie Sklodowska Curie in 1911 haar tweede Nobelprijs, voor scheikunde, in ontvangst had genomen en met het feit dat haar minnaar Paul Langevin weer met zijn vrouw Jeanne herenigd was en met haar toestemming een meer permanente seksuele verhouding met zijn secretaresse had gearrangeerd, werd Marie door een weliswaar onverwacht maar niettemin zwaar verlies getroffen toen haar vriendin Blanche Wittman op een ochtend dood in Maries appartement in Parijs werd aangetroffen.
Blanche had geprobeerd zich vanuit haar bed in haar houten kist op wieltjes te laten zakken. Dat was mislukt. En zo was ze gestorven.
Er was geen doodsoorzaak vastgesteld, maar degenen die haar lichaam kwamen halen, viel haar geringe lichaamslengte op en verder dat Marie Sklodowska Curie erop had gestaan deze geamputeerde torso zelf in de kist te tillen. Daarna had ze, als afscheid, op een stoel naast de overledene gezeten met haar hand op het deksel van de kist, terwijl de dragers een uur lang in de kamer ernaast moeten wachten. Ze had geen uitleg willen geven, alleen gemompeld "ik wijk nooit van je zijde".
Maar daarna was de kist toch het huis uitgedragen.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Blanche Wittman, staat in de analen van de wereld van de psychologie bekend als de 'koningin der hysterica's', een van de beroemdste zenuwpatiënten ter wereld. Marie Curie, de tweevoudige Nobelprijswinnares, kreeg na een verboden liefde, de furieuze haat van de gehele Franse pers over zich heen.
Blanche Wittman was bij haar overlijden 102 cm lang en woog 42 kilo. Ze was een soort torso, maar met een hoofd. Haar linkeronderbeen, haar rechterbeen tot aan haar heup en haar linkerarm waren geamputeerd. Daarom wordt haar lengte als gering beschreven. Vandaag de dag weet niemand waar ze begraven ligt.
Soms rijst de vraag op: in welke mate is het verhaal in dit boek verzonnen? Bijvoorbeeld: in werkelijkheid stierf de zenuwarts Prof. dr. J.M. Charcot in een plaatsje vlak bij het Lac des Settons - ver verwijderd van Blanche. In het boek blaast hij de laatste adem uit in de Herberg Auberge des Settons in de armen van Blanche. In zijn 'dankbetuiging', het laatste blad in zijn boek, vermeldt Enquist: "Voor de manier waarop ik dit alles in mijn boek over Blanche en Marie gebruikt heb, ben ik alleen verantwoordelijk." Anderzijds: hoe belangrijk is de plaats waar hij stierf? :-)
|