ProfielWie ben ikMijn interessesMijn poëzieBerichtenVriendenBeheer

Het paradigma voorbij

Frans Erwich

Het paradigma voorbij Type: Paperback
Uitgever: Ten Have
Gewicht: Onbekend
Aantal Pagina's: 285
ISBN: 90-259-5822-2
ISBN-13: 978-90-259-5822-0
Categorie: Parapsychologie
Richtprijs: € 24,95

Korte Inhoud


Het huidige wetenschappelijke paradigma is gebaseerd op het materialisme. De grondgedachte daarvan is dat alle verschijnselen in de wereld, dus ook ons bewustzijn - onze gedachten en emoties- voortkomen uit de materie.

Frans Erwich laat zien hoe ontoereikend dit paradigma is. Volgens de auteur maken vooral de successen van de kwantumfysica het noodzakelijk het huidige wetenschappelijke paradigma aan te passen. Erwich verzamelde een indrukwekkende hoeveelheid aanwijzingen en argumenten waarmee hij wil aantonen hoe ontoereikend het materialistische wereldbeeld is. Hij levert daarbij sterke kritiek op het dogmatisme van veel wetenschappers. Met zijn boek levert Erwich een bijdrage aan de discussie die is opgelaaid na verschijning van het boek Eindeloos bewustzijn van Pim van Lommel.

Historicus en filosoof Frans Erwich (1945) deed tussen 1980 en 2000 onderzoek bij de rijksoverheid en verdiepte zich daarnaast in de wonderlijke wereld van de geest. Uit onvrede over het tekortschietende materialistische wereldbeeld ging hij op zoek naar een nieuw verklaringsmodel voor de werkelijkheid. Een boek dat dwingt tot discussie

Uittreksel


Blz. 126: Kleurentherapie

Sinds Newton weten we dat wit licht is samengesteld uit zeven verschil¬lende hoofdkleuren, die verschillende golflengten hebben. Voor het menselijke oog is slechts een klein segment van elektromagnetische straling waarneembaar, namelijk licht tussen 380 en 740 nm nanometer is 1 miljoenste millimeter). Zoals bekend doet licht zich voor als golf wanneer het zich voortplant, maar gedraagt het zich als lichtkwantum of foton als het wordt geabsorbeerd. De aard van de energie van het foton is afhankelijk van zijn golflengte: naarmate de golflengte toeneemt, neemt de frequentie evenredig af en omgekeerd. Gekleurd licht heeft dus een specifiek energiepatroon: een foton van rood licht heeft een langere golflengte en is daarom armer aan energie dan een foton van violet licht, die een kortere golflengte heeft.

Kleurentherapie is gericht op het herstel van de harmonie in het (subtiele) lichaam door het toedienen van licht van verschillende golflengtes. Warme kleuren, zoals rood en oranje, stimuleren en activeren, koele kleuren, zoals blauw en violet, werken kalmerend en vergeestelijken neutrale kleuren, zoals groen, en werken balancerend.

In de Oudheid was de invloed van kleuren op de mens al bekend. Pythagoras dacht dat de drie primaire kleuren rood, geel en blauw verband hielden met lichaam, geest en ziel, een opvatting die min of meer wordt bevestigd door moderne auralezingen! Paracelsus onderkende het therapeutische belang van kleuren en Goethe trachtte het wezen van kleuren en hun specifieke invloed op de mens te doorgronden Deze kleurenleer van Goethe heeft nog altijd wetenschappelijke relevantie.

Een belangrijke doorbraak vond plaats in de jaren twintig van de vorige eeuw, toen de Indiase geleerde dr. Ghadiali het therapeutische effect van de verschillende golflengten van licht ontdekte. Volgens Ghadiali is een van de functies van ons subtiele lichaam de absorptie van wit licht uit de atmosfeer. In het subtiele lichaam wordt het witte licht vervolgens gesplitst in verschillende kleurcomponenten, elk met een eigen energiepatroon en golflengte. Dit gekleurde licht doordringt en vitaliseert het fysieke lichaam via de chakra's. Dr. Ghadiali stelde een verband vast tussen rood licht en anabolisme (opbouwprocessen) en tussen violet en het tegengestelde katabolisme. Groen licht, dat zich in het spectrum tussen rood en violet in bevindt, bleek de werking van de hypofyse te bevorderen, de endocriene klier, die alle andere klieren controleert. Groen is daarmee de behoeder van het evenwicht tussen de ana- en katabolisme.

De reguliere geneeskunde erkent de therapeutische werking van (zon)licht en spreekt in dit verband van heliotherapie of lichttherapie, een methode die voornamelijk gebruik maakt van infrarode en ultraviolette straling. Deze toepassingen beperken zich tot golflengten onder en boven het zichtbare licht, maar juist voor het licht van het kleurenspectrum is een bijzondere rol weggelegd.

Onderzoek heeft aangetoond dat kleuren een fysiologisch effect hebben: als iemand wordt blootgesteld aan zuiver rood licht. Dan stijgt zijn bloeddruk, neemt de polsslag in frequentie toe en versnelt de ademhaling. Blauw licht bewerkt precies het omgekeerde: de bloeddruk daalt, de frequentie van de polsslag neemt af en de ademhaling vertraagt. Deze resultaten bevestigen de eerdere bevindingen van dr. Ghadiali.

Muziek- en klanktherapie

Pythagoras geloofde dat hemellichamen bepaalde tonen voortbrengen die met elkaar de 'harmonie der sferen' vormen. Een dergelijke harmonie bestaat volgens Pythagoras ook in de microkosmos, de mens. Een verstoring van die harmonie leidt tot ziekte, maar muziek kan de harmonie weer herstellen en de patiënt genezen. Paracelsus beval muziek aan om bepaalde klachten te verlichten en de natuuronderzoeker Porta (1534-1615) geloofde dat in principe elke ziekte door muziek is te genezen. Bij de soefi's speelt muziektherapie een belangrijke rol. Inayat Khan (1882-1927) gaat in zijn geschriften uitvoerig in op de genezende eigenschappen van muziek en de invloed van muziek op onze geestelijke ontwikkeling.

Tegenwoordig wordt de muziektherapie voornamelijk toegepast in de psychiatrie en de zwakzinnigenzorg, maar ook bij de behandeling van astma, migraine, maagklachten en andere lichamelijke aandoeningen worden positieve resultaten geboekt. Therapeuten houden rekening met de elementen waaruit muziek is opgebouwd, zoals de toonhoogte, de toonkleur, het ritme, de harmonie, de melodie en het volume. Muziek roept bepaalde lichamelijke reacties op: snelle muziek doet de hartslag toenemen, terwijl langzame muziek de hartslag vertraagt. Muziek in grote terts doet de bloeddruk stijgen, maar muziek in kleine terts laat geen verandering in bloeddruk zien. Leden van symfonieorkesten die veel moderne atonale muziek op hun repertoire hebben staan, zijn niet te benijden: hun gezondheid laat veel te wensen over en zij leiden dikwijls aan depressies.

Er bestaat een verband tussen de chakra's en geluid: ieder chakra heeft zijn eigen grondtoon. Door resonantie kan geluid van een bepaalde toonhoogte chakra's beïnvloeden en daardoor ook het lichaam. Een Tibetaanse geneeswijze met klankschalen ('singing bowls') is op dat principe gebaseerd. Voor ieder chakra wordt een klankschaal gebruikt met een specifieke omvang en samenstelling. De geluidsvibraties hebben een heilzaam effect, dat ook na de behandeling doorwerkt in geest en lichaam.

Gebedsgenezing

Een gedachte heeft een subtiel energetische lading en deze energie kan positief of negatief worden aangewend. In de zwarte magie wordt de kracht soms misbruikt door een 'tovenaar'. Deze kan zijn slachtoffer ziek maken of zelfs doden door een vervloeking over die persoon uit te spreken. Positief georiënteerde gedachtekracht heeft echter een heilzaam effect, zoals blijkt uit gebedsgenezing.

Wetenschappelijk onderzoek met controlegroepen naar de invloed van gebeden op zieken heeft wisselende resultaten opgeleverd. Soms werd een significante versnelling in het genezingsproces aangetoond, andere keren werd niets opmerkelijks geconstateerd. Gebedsgenezing is in vrijwel alle culturen en godsdiensten bekend; het is een natuurlijke en algemeen menselijke reactie in bedreigende situaties. Jezus zou door de kracht van zijn gebed talloze zieken hebben genezen en gebedsgenezing is daarom krachtig geworteld in het christendom: Hildegard von Bingen en andere middeleeuwse heiligen baden met succes voor zieke mensen.

In de negentiende eeuw kreeg de gebedsgenezing sterke impulsen door het optreden van Bernadette Soubirous in het Franse Lourdes. Hier zou de Maagd Maria aan Bernadette zijn verschenen en zou haar een geneeskrachtige bron hebben aangewezen. Sindsdien hebben vele zieken genezing gezocht in Lourdes en sommigen hebben die ook gevonden. In Amerika richtte Mary Baker Eddy (1821-1910) de Christian Science op, een organisatie die een groot aantal genezingen door gebeden heeft geclaimd. In de twintigste eeuw is gebedsgenezing in christelijke kerken steeds populairder geworden: de Amerikaanse evangelist Thomas Lee Osborn (1908-1995) genas tijdens massabijeenkomsten vele zieken en ook de Nederlandse evangelist Johan Maasbach (1918-1997) en diens (voormalige) rechterhand jan Zijlstra (1938) boekten successen met gebedsgenezing.

Recensie

door Tsenne Kikke
Dit boek pretendeert een andere kijk te bieden op wetenschap, mens en natuur. 'Anders' betekent in dit geval: anders dan wat de schrijver ziet als het huidige wetenschappelijke paradigma dat alle verschijnselen in de wereld zou willen verklaren vanuit de materie, terwijl volgens de schrijver het uitgangspunt niet de materie moet zijn maar het bewustzijn. Om zijn stelling te bewijzen, behandelt hij achtereenvolgens het universum, de mens, het bewustzijn en het voortbestaan na de dood, en geeft daarbij veel aandacht aan alles wat paranormaal is en alternatief. Zijn grote gedrevenheid kan echter maar nauwelijks verhullen dat hij zijn boek bijeen gelezen heeft uit een lange lijst populair-wetenschappelijke werken en vaak ook wat verouderde literatuur. Dat maakt het op zichzelf niet minder interessant, maar wel minder overtuigend.

Iemand anders schreef, bijvoorbeeld: "De bijna stoïcijnse manier waarop Erwich de zaken behandelt, wekt bewondering maar ook ergernis op. Dit is zo'n boek waar iedereen een mening over zal hebben."

Ondanks het feit dat ik bovenvermelde woorden niet zal tegenspreken - anders had ik ze er hier wel niet afgedrukt - vond ik het toch aangename literatuur die een mens doet nadenken; vooral personen, waarvoor de wereld van het paranormale nog tamelijk nieuw is.
Adverteren
Zoek&Vind
Meer
Spiritualia
Contact
Copyright © 2008-2024 Spiritualia. Alle rechten voorbehouden. | Privacy Statement | Gedragscode | Algemene Voorwaarden | Auteursrecht