Originele titel: A lotus grows in the mud
Goldie Hawn
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
A.W. Bruna Uitgevers
|
|
Gewicht:
|
789 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
423
|
|
ISBN:
|
90-229-8861-9
|
|
ISBN-13:
|
978-90-229-8861-9
|
|
Categorie:
|
Biografie
|
|
Richtprijs:
|
€ 17,95
|
Korte Inhoud
'Ik heb geen antwoorden op de grote levensvragen. Ik ben zelf nog steeds van alles aan het ontdekken. En ja, ik heb ongelooflijk veel mazzel gehad. Maar alles is betrekkelijk; achter alles zit een verhaal en iedereen moet hindernissen overwinnen. Daar leren we het meeste van. Allemaal krijgen we te maken met overgangen en veranderingen. Het belangrijkste is dat we die erkennen en ervan leren. Dat is de gedachte achter dit boek. Niet om het verhaal van mijn leven te vertellen, maar om openlijk en vanuit mijn hart te praten over periodes in mijn leven, in de hoop uit te leggen hoe mijn inzichten daardoor veranderd zijn en hoe ik zo een duidelijk beeld van de wereld heb gekregen.'
Uittreksel
Blz. 71: Mijn ogen zijn te groot, mijn neus te plat, mijn oren steken uit, mijn mond is te groot en mijn gezicht is te klein. Het enige wat ik echt mooi vind aan mezelf is mijn haar. Mijn lichaam is zo dun als een klarinet en mijn enkels zijn zo knokig dat ik twee paar sokjes draag, want dan ziet niemand hoe dun ze zijn.
‘Weet je wat het probleem is,’ zeg ik tegen Nixi, wanneer ik zoals elke avond in de badkamer voor de spiegel sta. ‘Ik zie er gewoon niet uit als de andere meisjes.’ Nixi likt trouw mijn hand en bonkt met zijn staart op de vloer om me te laten weten dat het hem niets uitmaakt.
Ik kan niet zeggen wat me nu precies onderscheidt van mijn klasgenootjes, maar ik voel me gewoon anders. Op de een of andere manier val ik uit de toon. Soms zou ik willen dat ik net zo was als de andere meisjes, die hechte clubjes hebben en pronken met hun uiterlijk.
Wanneer ik niet hoef te oefenen voor ballet, ga ik elke vrijdag naar de dansavond in de kerk. In de badkamer prop ik mijn cup AA stiekem vol met de lamswol waarmee ik mijn spitzen opvul. Zo lijken mijn borsten wat groter. Bij elk langzaam nummer wacht ik in de buurt van de dansvloer in de hoop dat iemand me vraagt. Wanneer ik besef dat dat niet gebeurt, ga ik naar het toilet om nog meer roze lippenstift op te doen en mijn paardestaart hoger te doen. Helaas vallen mijn flaporen nu nog meer op. Had ik maar een stuk kauwgom, dan kon ik ze tegen mijn hoofd plakken.
Blz. 109:
‘Hé! Kijk uit!’ gil ik.
In volle vaart knalt de taxi tegen ons aan, zodat onze auto naar voren schiet. Johnny is te ver heen om te reageren. De taxi zit vastgehaakt aan onze bumper en duwt ons van de weg af met zo’n tachtig kilometer per uur. Door de voorruit zie ik een lantaarnpaal op ons afkomen en ik probeer onder het dashboard te schuiven om mezelf te beschermen. Met mijn handen over mijn hoofd stoot ik een oerschreeuw uit.
‘Kijk uit!’
Maar het is te laat.
Leeft ze nog? Voel je nog een pols? Vraagt iemand de vreemde die zich over mijn levenloze lichaam buigt, verfrommeld onder het dashboard.
‘Weet ik niet,’ klinkt het bezorgde antwoord.
Gewichtloos zweef ik een meter boven zijn hoofd. Vandaar observeer ik alles. ‘Is de ziekenauto al onderweg?’
IN mijn droomtoestand zie ik een ziekenauto die over de snelweg naar ons toe scheurt. Ik hoor de sirene, zie de lichtjes en kijk naar de mensen die om ons heen staan. Twee ambulancebroeders haasten zich naar me toe.
‘Is ze dood?’ schreeuwt een van hen. ‘Voel of haar hart klopt.’
Ongeïnteresseerd kijk ik hoe ze mijn roze lievelingstopje met één haal doormidden knippen.
‘Ze leeft. Help even om haar hieruit te halen,’ antwoordt zijn collega.
Ik ben overal getuige van, maar bevind me niet in mijn lichaam. Ik ben ergens anders, maar waar weet ik niet. Misschien is het allemaal maar een droom. Ik zie Spiro en Johnny verdwaasd rond wankelen. Bloed stroomt uit de snijwonden op hun gezicht. Ik kijk hoe de ambulancebroeders mijn lichaam uit de krappe ruimte onder het dashboard tillen. Met de grootst mogelijke zorg leggen ze me op een brancard. Wanneer de deuren van de ziekenauto achter me dichtslaan, wordt mijn wereld zwart. - (Toen was Goldie 19 jaar) -
Leven en dood zitten in de trilling van een oog, een flits in de wolken of een luchtbel in een rivier. Zo broos zijn we.
Recensie
door
Tsenne Kikke
Elke mens heeft zo zijn eigen geliefkoosde acteurs. Op mijn lijstje staan bovenaan o.a. Shirley McLaine, Jack Lemmon, Walter Matthau, Michel Caine, Peter Sellers, en natuurlijk ook Goldie Hawn. Daarom was ik blij haar autobiografie te mogen lezen. In dit boek beschrijft Goldie Hawn de '€˜ik'€™ die anderen zien, en haar ware, innerlijke '€˜ik'€™. Voor haar is het leven boordevul gevuld met lessen, en uit iedere les heeft ze iets geleerd. Daarom ook de titel '€˜Inspirerend leven'€™. Als klein meisje, als '€˜het kleine lelijke eendje'€™, deed ze aan ballet, daarna trad ze op in verschillende televisieshows maar haar grote doorbraak kwam met de film '€˜Cactus Flower'€™ aan de zijde van Walter Matthau en Ingrid Bergman. Even later zien we haar terug in de film '€˜Private Benjamin'€™.
Dit boek is de moeite waard. Oké, ik geef toe dat ik haar al jarenlang respecteer '€“ toch, het is een prima boek. Vooral omdat ze uit elk levensbeeld, positief of negatief, een gezonde conclusie trekt. Zoals op bladzijden 126 en 127 bijvoorbeeld, waar ze alle mannen vergeeft omdat ze gewoonweg het slachtoffer zijn van hun natuurlijke driften. Ter aanvulling hiervan schrijft ze: '€˜Wij vrouwen kunnen ons niet indenken hoe frustrerend het is om dat allemaal te moeten opkroppen. Als we elke dag een injectie met testosteron kregen, zouden we geschokt zijn door de uitwerking die dat had op ons humeur, onze seksuele energie en onze vernietigingsdrang.'€™
De oorspronkelijke titel van het boek is 'A lotus grows in the mud'. Deze titel komt voort uit Goldie's ontmoeting met Kutenla, een Tibetaanse monnik. Op haar vraag waarom er zoveel leed in de wereld is, gebruikt hij de gezegde: '€˜De lotus groeit in de modder.'€™ Ter verklaring zegt hij daarbij: '€œDe lotus is de allermooiste bloem. Haar blaadjes openen zich één voor één. De lotus groeit echter alleen in modder. Om te groeien en wijsheid te verwerven moet er eerst modder zijn: de obstakels van het leven en het daarmee gepaard gaande leed...'€ Lees het vervolg hiervan in dit prachtig en inspirend boek.
|