Originele titel: Life after death
Deepak Chopra
|
Type:
|
Paperback
|
|
Uitgever:
|
Kosmos
|
|
Gewicht:
|
440 gram
|
|
Aantal Pagina's:
|
320
|
|
ISBN:
|
90-215-4665-5
|
|
ISBN-13:
|
978-90-215-4665-0
|
|
Categorie:
|
Spiritualiteit
|
|
Richtprijs:
|
€ 19,95
|
Korte Inhoud
Als een mens sterft, sterft zijn lichaam. De ziel echter is een vorm van energie en verdwijnt niet. Deepak Chopra laat in dit baanbrekende boek zien dat de moderne wetenschap wonderlijk goed aansluit bij de oude wijsheid over reïncarnatie.
Hij onderzoekt wat dat betekent wanneer we worden geconfronteerd met sterven, verdriet en rouw. Ontroerend en persoonlijk vertelt hij hoe het overlijden van zijn eigen moeder hem ertoe bracht om de dood niet als een vijand te zien, maar als het belangrijkste geschenk dat het leven je biedt. Zijn woorden zijn wijs, diep spiritueel en troostrijk.
Uittreksel
Blz. 31: De Dood aan de deur
Lang geleden, in de dichte wouden die eens de heilige stad Benares omgaven, was er veel werk voor houthakkers. Een van hen was de mooie Satyavan, die nog mooier was omdat hij zo veel van zijn vrouw, Savitri, hield. Vaak had Satyavan 's ochtends moeite zijn hut te verlaten om aan het werk te gaan in het bos.
Op een dag lag Savitri dromerig in bed en mijmerde over haar geluk, dat compleet leek. Plotseling merkte ze een figuur op, die met gekruiste benen op de stoffige open plek zat die als voortuin diende.
Een zwervende monnik, dacht ze. Ze schepte rijst en groenten in een kom en haastte zich naar buiten om ze de heilige man aan te bieden, omdat gastvrijheid een heilige plicht was.
'Ik heb geen voedsel nodig,' zei de vreemdeling en duwde de kom opzij, die Savitri op de in een vlekkenpatroon beschaduwde grond gezet had. 'Ik zal hier wachten.'
Savitri deinsde verschrikt terug, omdat ze plotseling wist wie haar gast was. Geen zwervende monnik, maar de Dood zelf, die in India bekend staat als heer Yama.
'Op wie wacht u?' vroeg ze met trillende stem.
'Op iemand die Satyavan heet.' De heer van de Dood sprak beleefd. Hij was gewend absolute autoriteit over stervelingen te hebben en hij benaderde hen eenvoudig, met een tikkeltje hooghartigheid.
'Satyavan!' schreeuwde Savitri. Ze viel bijna flauw toen ze de naam van haar echtgenoot hoorde. 'Maar hij is sterk en gezond en we houden ontzettend veel van elkaar. Waarom zou hij moeten sterven?'
Yama haalde zijn schouders op. 'Alles moet zijn zoals het zijn moet,' zei hij onverschillig.
`Maar als het u zo weinig interesseert,' zei Savitri, die weer bij zinnen begon te komen, 'waarom neemt u dan niet iemand anders? Er zijn zieke en ellendige mensen die erom smeken door de dood bevrijd te worden. Bezoek hen en laat mijn huis met rust.'
`Ik zal hier wachten,' herhaalde Yama, onbewogen door de smeekbede en de tranen die in Savitri's ogen opwelden. Ze zag in Yama's gezicht een wereld waarin alles naamloos en zonder mededo¬gen is.
De jonge vrouw haastte zich weer naar binnen. Ze begon heen en weer te lopen, buiten zichzelf door de wetenschap dat haar echtgenoot thuis zou komen om zijn ongeluk te ontmoeten. Tijgers waren bang voor de houw van Satyavans bijl, maar geen bijl kon deze vijand raken. Toen kreeg Savitri een idee, dat uit wanhoop voortkwam. Ze sloeg een mantel om en rende de achterdeur uit het bos in.
Savitri had gehoord dat er een heilige plek op de berg was, een ruimte in de aarde zo groot als een grot, gevormd door de wortels van een enorme banyanboom. Daar woonde een beroemde heilige. Savitri zou hem om hulp gaan smeken. Maar ze wist de weg niet en volgde al gauw hertenpaadjes en uitgespoelde geulen. De angst joeg haar voort, zo snel als haar adem en kracht het toelieten, en zo zwierf Savitri rond, hoger en hoger, tot ze totaal uitgeput was. Ze zakte in elkaar op de grond en sliep een tijdje, ze wist niet hoe lang.
Toen een baan zonlicht op haar gezicht viel, opende Savitri haar ogen en merkte ze dat ze zich aan de voet van een enorme banyanboom bevond. Ze ontwaarde de grotachtige opening tussen de wortels en keek angstig naar binnen. Voor ze de moed vond om naar binnen te gaan, zei een stem van binnen: `Ga weg!' Hij was zo luid en plotseling dat er een schok door haar heen ging.
`Ik kan niet weggaan,' antwoordde Savitri met trillende stem. Ze legde haar wanhopige situatie uit, maar de stem uit het donker zei:
'Ben jij dan anders dan alle anderen? De Dood komt altijd twee stappen achter ons aan, van de wieg tot het graf.'
De tranen sprongen in Savitri's ogen. 'Als u wijzer bent dan gewone mensen, dan moet u me iets meer te bieden hebben.'
De stem zei: 'Wil je met de Dood marchanderen? Iedereen die dat geprobeerd heeft, heeft gefaald.'
Savitri stond met waardigheid op en veegde haar tranen weg. Laat Yama mij dan in plaats van mijn echtgenoot meenemen. Wat iedereen zegt, is waar. De Dood is absoluut. Mijn enige hoop is dat hij mij zal doden en iemand sparen die het niet verdient te sterven.'
Dit keer klonk de stem vriendelijker. 'Kalmeer,' zei hij. 'Er is een mogelijkheid.' Savitri hoorde iets bewegen in het donker en toen kwam de heilige man uit zijn grot tevoorschijn. Hij was een asceet en zijn dunne lichaam was gekleed in een lendendoek, met een zijden monniksomslagdoek om zijn schouders. Hij zag er verbazend jong uit en hij vertelde Savitri dat zijn naam Ramana was.
'Weet u een manier om de Dood te verslaan? Vertel het me!' smeekte Savitri.
De monnik Ramana kneep zijn ogen dicht tegen het zonlicht en negeerde haar een ogenblik. Hij keek haar aan met een blik die ze met kon ontcijferen en bukte zich om een versleten, oude rietfluit, die op de grond lag, op te rapen.
'Kom,' zei hij. 'Misschien ben je in staat om te leren. Ik beloof niets, maar je bent zeker wanhopig genoeg.'
Alsof hij haar vergat, begon Ramana op zijn fluit te spelen en liep langs een hertenpaadje naar beneden. Savitri bleef een ogenblik staan, verbijsterd en verward, maar toen de klank van de fluit in het bos verdween, kon ze niet anders dan erachteraan rennen.
Recensie
door
Tsenne Kikke
De auteur, zowel arts als psycholoog, heeft meer dan 45 boeken op zijn naam staan. In het autobiografische verslag aan het begin van het boek beschrijft hij de invloed van zijn Indiase opvoeding. Hij ziet het sterven als een eindeloze reis van de ziel. De auteur begint bijna elk hoofdstuk met een deel van het klassieke Vedantaverhaal waarin Savitri de dood ontmoet die haar echtgenoot wil meenemen. Zij zoekt de hulp van een monnik om de dood te ontlopen. Met dit verhaal als springplank bespreekt de auteur begrippen als onder andere akasha, eeuwigheid, hel, zonde en karma. Vaak betrekt hij de christelijke traditie bij zijn ideeen door te wijzen op de overeenkomsten en verschillen. Zijn bijzonder interessante boodschap is: 'Wie je zult ontmoeten en wat je zult ervaren in het hiernamaals hangt af van je huidige verwachtingen, overtuigingen en bewustzijnsniveau. In het hier en nu kun je vormgeven aan wat er gebeurt nadat je dood bent.' De beschreven ideeën, in goedlopend Nederlands vertaald, geven troost en veel stof tot nadenken. Het wetenschappelijke tintje is volkomen overbodig.
- S. Roest-Mouissie -
|