Margaret Mulder
Korte Inhoud
Onze zenuwen reageren op alle prikkels in deze hectische tijd. Leer- en gedragstoornissen, ADD, ADHD, M.E., burn-out, depressiviteit, zwangerschapsproblemen of paniekaanvallen kunnen veroorzaakt worden door ongeremde Primaire Reflexen. Zij verstoren vanuit de hersenstam het functioneren van ons brein en lichaam en veroorzaken chronische stress. Wanneer een baby zijn Primaire Reflexen niet onder controle krijgt, kampt hij zijn verdere leven met een ontregeld, dikwijls op hol geslagen zenuwstelsel dat constant energievretende impulsen aan zijn lichaam geeft. Dit verschijnsel komt vaak voor. Omdat het volautomatisch gebeurt en bijna onbekend is, zoekt men tevergeefs heil bij medicijnen of extra oefeningen. Primaire Reflexen kunnen gelukkig alsnog pijnloos zonder medicijnen onder controle gebracht worden. Stoornissen bij kinderen en volwassenen verdwijnen dan als sneeuw voor de zon en vitaliteit keert terug.
Krijg je primaire reflexen onder controle en breng gezondheid en vitaliteit terug in je leven
Uittreksel
Blz. 13: Wat zijn primaire reflexen?
Primaire reflexen zijn automatische bewegingen die een babylichaam uitvoert. Ze helpen een baby om geboren te worden en om de eerste maanden na de geboorte te overleven. Een babylichaam 'weet' hoe het geboren moet worden en hoe het moet ademen en drinken na de geboorte. Allemaal dingen die het nog nooit eerder gedaan heeft, kan het. Hoe doet de baby dat allemaal? Niemand heeft het hem voorgedaan. Al die dingen gebeuren automatisch met behulp van zijn primaire reflexen.
Deze reeksen bewegingen beginnen zich al te ontwikkelen vanaf de vijfde week in de baarmoeder. Ze laten zijn zenuwstelsel groeien en leren zijn lichaam te bewegen, te balanceren, te spannen en te ontspannen. Stel je voor wat een enorme veranderingen er snel na elkaar gebeuren tijdens de geboorte. Tijdens het geboorteproces moet een baby van houding veranderen, zijn lichaam door het geboortekanaal draaien, dan zijn lijfje uitstrekken en uit de foetushouding komen. Plotseling wordt de verbinding met zijn leefruimte, de baarmoeder, verbroken als men de navelstreng doorknipt. Zijn longen moeten zich met lucht vullen en hij heeft een eigen ademhaling nodig om te overleven. Ook moet hij zijn lichaamstemperatuur regelen. Dan moet hij zijn voedsel, zijn moeders borst, kunnen pakken en kunnen drinken. Wanneer hij opeens iets ruikt of hoort, op zijn huid een aanraking voelt, licht ziet of zijn hoofd voelt vallen, moet hij meteen kunnen schreeuwen om te waarschuwen. Zonder deze vermogens sterft de baby na de geboorte. Gelukkig heeft hij zijn primaire reflexen, die ook wel overlevingsreflexen genoemd worden, om hem te helpen bij de overgang van de baarmoeder naar een eigen individueel leven buiten de baarmoeder.
Primaire reflexen zijn dus heel belangrijk voor de baby en iedereen heeft ze. Bij pasgeboren baby's zijn ze ongeremd aanwezig en worden ze steeds opgewekt door bepaalde prikkels of bewegingen van zijn hoofd. Na een paar maanden moeten deze primaire reflexen plaatsmaken voor nieuwe bewegingen en worden ze afgeremd. De baby begint vanaf ongeveer de vijfde week in de baarmoeder, wanneer zijn evenwichtsorgaan aangelegd is, zichtbaar te reageren op prikkels van buitenaf. Zijn zenuwstelsel gaat zich ontwikkelen. Prikkels doen zijn zenuwen reageren. Je kunt op van alles reageren, maar het gaat hoofdzakelijk om alle soorten zintuiglijke prikkels zoals geluiden, licht en donker, geuren, smaken, aanrakingen van de huid of bewegingen van je eigen lichaam of van andere mensen of dieren. Je zenuwen reageren natuurlijk ook op bewegingen binnen in je lichaam, op stoffen die je lichaam maakt (zoals hormonen) en op de werking van maag en darmen en andere organen.
De baby wordt als het ware gevoelig voor prikkels. Wanneer een prikkel hem raakt lijkt het alsof de baby zich terugtrekt van de prikkel. Dat hebben ze kunnen filmen en dat kun je dus zien. Vandaar dat de eerste primaire reflex de terugtrekreflex heet. Het embryo doet er ongeveer vier weken over om over zijn hele lichaam gevoelig te worden. De voortgaande gevoeligheid van het embryo vormt het begin van een keten van bewegingen die hij chronologisch doormaakt. Dat zijn de primaire reflexen, die zich tot ongeveer vier maanden na de geboorte ontwikkelen. In ieder geval zijn alle primaire reflexen bij de geboorte ongeremd aanwezig.
Als hij helemaal gevoelig is geworden voor prikkels uit zijn omgeving, krijgt zijn lichaam van binnenuit het sein voor de voortgaande ontwikkeling van de volgende primaire reflex. Die ontwikkelt zich ook gedurende een aantal weken en als die helemaal klaar is, komt de daaropvolgende primaire reflex tot uiting. Als die zich tot in zijn volle glorie heeft ontwikkeld, komt er weer een, enzovoort, totdat alle primaire reflexen zich hebben ontwikkeld in de baarmoeder. Telkens wanneer een reflex op zijn hoogtepunt is, wordt het sein voor de opkomst van een daaropvolgende reflex gegeven. De volgende primaire reflex remt tijdens zijn volledige ontwikkeling de beweging van de vorige reflex wat af. Ongeremd betekent dat de reflex door bepaalde bewegingen of prikkels opgewekt blijft worden. Doordat die prikkels bijna voortdurend aanwezig zijn, is een baby dan ook bijna voortdurend zijn primaire reflexen aan het uitacteren.
Recensie
door
Tsenne Kikke
De auteur geeft workshops over geluid en beweging en verzorgt onder meer lezingen over primaire reflexen. Elke baby heeft primaire reflexen: automatische bewegingen die in de loop van het jonge leven steeds meer gecontroleerd kunnen worden. Moeilijkheden ontstaan dan als bij kinderen en volwassenen (delen van) deze primaire reflexen niet gecontroleerd of geremd kunnen worden. Chaos en stress zijn het gevolg, omdat deze reflexen vanuit de hersenstam het functioneren van brein en lichaam verstoren.
Gediagnosticeerde aandoeningen als ADHD, PDD-NOS en ander 'onhandelbaar' gedrag worden dan met diverse therapieën en medicatie bestreden, terwijl de oorzaak - volgens de schrijfster - bij de ongeremde primaire reflexen ligt. De auteur verduidelijkt met behulp van diverse praktijkvoorbeelden de verschijningsvormen en bepleit de noodzaak van de alternatieve primaire-reflextherapie voor de natuurlijke opbouw van blijvende controlemechanismen en vitaliteit.
Gevestigde zorgverleners zullen kritisch tegenover haar inzichten en methodes staan. Door de matige lay-out en indeling is het boek niet goed toegankelijk. Bevat wel een lijst van symptomen en de bijbehorende reflexen.
- G. Brandorff -
Kortom: dit boekje komt eerder over als een uitgebreide brochure, waarmee Margaret Mulder haar eigen zaak wenst te promoten.
|