Iedereen van ons heeft een anus - of, zou er toch zo eentje moeten hebben. Dat wist je al, maar er was een tijd in ons evolutionaire verleden dat onze verre, heel verre voorouders er geen hadden. Want, lang voordat we tot tweevoetige zoogdieren waren uitgegroeid met een skelet, organen, zintuigen en hersenen, waren we primitieve, zakachtige zeewezens zonder interne organen, geen centraal zenuwstelsel, en geen achterwerk. Zelfs op de dag van vandaag zijn er nog steeds wezens die op die manier door het leven gaan.
In onderstaande videoclip vertelt Maddie je daar veel meer over, en geeft ze jou ook de reden waarom we hebben wat we hebben.
Heel toevallig ontdekten Japanse onderzoekers een vijftiental dagen geleden in het westelijke deel van de Stille Oceaan twee wormen van een tot nog toe onbekende soort. Ze gaven hen de naam 'Xenoturbella japonica'. Het ging om een volwassen vrouwtje van ongeveer vijf centimeter lang, en een jong van ongeveer één centimeter lang. Beide wormen zijn lichtoranje van kleur, en hebben een ovaalvormige mond.
Ze behoren tot het geslacht Xenoturbella. Die soorten missen verschillende kenmerken die complexe organismen wel hebben. Zo hebben ze geen centraal zenuwstelsel, noch nieren, noch anus. Hun verteringskanaal heeft maar één opening - en, zoals Maddie het reeds had uitgelegd, gebruiken ze die dan ook om te eten én om de afvalstoffen af te voeren.
Ook is hun voortplantingssysteem heel eenvoudig samengesteld. Ze zijn hermafrodiet, net als sponsen: de eitjes worden in de maag bevrucht - om, als de tijd rijp is, de jonge larven via die ene opening naar buiten te loodsen, waarbij deze laatste hun zweepstaartjes gebruiken, net zoals spermatozoïden.
Zo zie je, dat slechts één opening hebben, ook zijn voordelen heeft. Ik bedoel: als men daarbij dan ook nog eens tweeslachtig is.