Wat Charles Darwin (1809-1882) indertijd - terwijl hij aan de theorie werkte dat evolutie van soorten door natuurlijke selectie gedreven wordt - nodig had, was een computer, een dr. Alexandros Stamatakis, die de programma's schreef - en, een extra team, bestaande uit wetenschappers uit diverse landen, net als de groep 1KITE, bijvoorbeeld. 1KITE, oftewel 1K ITE, is de afkorting van '1.000 Insect Transcriptome Evolution'.
Reeds in zijn tijd merkte Darwin op dat evolutie op verschillende continenten onafhankelijk van elkaar verloopt. Hij bedacht dat geografische barrières, zoals de zee tussen de verschillende eilanden, een belangrijke reden vormden waarom soorten zich apart ontwikkelden. Op elk eiland vond de evolutie op een ietwat andere wijze plaats, en om die reden zijn er momenteel geen honderd, of duizend, maar miljoenen soorten insecten op onze planeet te vinden.
Onderzoekers, afkomstig uit 8 verschillende landen, namelijk uit Duitsland, China, de Verenigde Staten, Japan, Australië, Nieuw-Zeeland en Mexico, hebben de handen in elkaar geslagen, teneinde de evolutie van insecten voor eens en altijd te ontrafelen. Onder de naam 1KITE werken ze aan een soort van insectenstamboom.
Deze experts, van biologen tot paleontologen, bestuderen het DNA en RNA van 144 zorgvuldig gekozen insecten om het op latere datum uit te breiden tot een duizendtal. Weet, dat volgens entomologen, er tussen de 8 en de 15 miljoen verschillende insectsoorten bestaan, waarvan 90% nog niet gekend zijn. Indien men hen de vraag stelt hoeveel insecten wél bekend zijn, dan verkrijgt men het antwoord: "Tussen de 800.000 en de 1,2 miljoen".
Tot op heden vertonen de resultaten een verband tussen de opkomst van landplanten en insecten. Beide groepen zagen zo’n 480 miljoen jaar geleden (bijna) gelijktijdig het levenslicht, en samen vormden ze het eerste landecosysteem op onze planeet. Toen 400 miljoen jaar geleden planten een groeispurt kenden en wouden ontstonden, ontwikkelden insecten vleugels. Het hoe en het waarom ervan is natuurlijk nog niet geweten.
Anders gezegd: naast de zogenaamde 'innerlijke drang' om vleugels op het lichaam te laten aangroeien - een drang, die ongeveer 300 miljoen jaar geleden ontstond - moeten er in eerste instantie ook 'de mogelijkheden' ervan hebben bestaan.
Tevens is er nog immer discussie over hoe die vleugels zijn ontstaan. Zijn het thoracale uitsteeksels? Of, wijzigingen van beweegbare abdominale kieuwen, zoals die gevonden zijn bij aquatische geleedpotigen?
Wat dit laatste betreft, zijn schrijvertjes (Gyrinidae) een zeer goed voorbeeld van. De op het wateroppervlak zwemmende schrijvertjes zijn met geen enkele andere groep van kevers te verwarren.
Hun larven zijn lastig te onderscheiden van sommige larven van andere waterkevers. De belangrijkste kenmerken zijn het voorkomen van één paar lange abdominale kieuwen op iedere zijde van elk achterlijfssegment, vier kieuwen aan het achtereinde van het lijf en tenslotte de achterlijfspunt, die vier korte haakjes draagt.
Eenmaal volgroeid, bestaat hun zwaar bepantserde borststuk uit drie delen. Ieder borststuksegment draagt een paar poten, en de twee achterste segmenten draagt ieder een paar vleugels. Schrijvertjes hebben verharde vleugels aan de bovenzijde van het lichaam en daaronder zijn de doorzichtige dunne vliesachtige vleugels gelegen. De verharde vleugels dienen ter bescherming en zijn aan de bovenzijde van het middelste borststuksegment gelegen. Ze tillen eerst de dekschilden op alvorens de achtervleugels worden uitgevouwen, dan pas kunnen de kevers wegvliegen.
Terug naar ons hoofdthema...
Het 1KITE-team verzamelde reeds de DNA van 1.000 soorten uit alle insectenordes om uit de genen zoveel mogelijk informatie te verzamelen, teneinde de fylogenetische stamboom verder te kunnen verfijnen. Maar, omdat de hoeveelheid genetische informatie, die moet verwerkt en geanalyseerd worden te groot is, moest men beroep doen op een bestaande software, ontwikkeld door een zekere dr. Alexandros Stamatakis.
Mijns inziens zullen ze - vroeg of laat - geconfronteerd worden met enkele problemen, waaronder de meeste belangrijke 'de oorsprong van elke soort' zal zijn, waarbij rekening zou moeten worden gehouden, dat het leven misschien zijn oorsprong vindt in de ruimte.
Komt het leven op aarde uit de ruimte? Scheikundige Jim Cleaves ontdekte belangrijke bouwstenen voor DNA in twaalf meteorieten. Het ging steeds om zeldzame elementen, die niet voorkomen in de omgeving waar de ruimtestenen gevonden werden. Het onderzochte materiaal bevat volgens onderzoekers geen stikstof. Stikstof is onmisbaar voor leven op aarde, dus zouden de bouwstenen uit de ruimte komen. Die ontdekking is een aanwijzing dat levende organismen opgesloten in meteoren of ijskometen door de ruimte kunnen reizen.
Tevens vonden wetenschappers van de NASA een aanwijzing voor buitenaards leven in het Mono-meer in Californië. Dat meer bevat een grote hoeveelheid giftig arseen. Felisa Wolfe-Simon ontdekte dat hier bacteriën leven met arseen in hun DNA op de plaats van fosfor. Tot dusver werd leven enkel mogelijk geacht met bepaalde basiselementen. Als organismen zich kunnen ontwikkelen met arseen in plaats van fosfor, kunnen ze dat waarschijnlijk ook met andere stoffen, die meer voorkomen op andere planeten. Tegenstanders verklaren dan weer dat fosfor wel degelijk nodig is om leven te ontwikkelen. Het arseen zou extra opgenomen zijn in het DNA...
Over 'Schokken'...
In elk geval: indien leven uit de ruimte zou kunnen komen, kan dat leven op verschillende tijdstippen zijn ontstaan, en dus moeilijk in die insectenstamboom worden geplaatst, omdat ze niets met 'evolutie' - in de letterlijke betekenis ervan - te maken hebben. Maar, 'k weet het: 'k ben geen wetenschapper.
Gurdjieff zou zeggen: "Ze kwamen van buitenaf, om een interval op te vullen...".
