Op 29 december is het gigantische magnetische veld van de zon volledig omgedraaid. De noordpool werd op die manier de zuidpool en vice versa, iets wat slechts eens om de elf jaar gebeurt. Vergelijk het zo'n beetje met jouw persoonlijke bioritmiek, gaande van hoog naar laag met in de overgang een totale stop.
Waarschijnlijk heb je er niets van gemerkt, maar de verandering kan wel samengaan met stormachtig ruimteweer en heeft in de hele heliosfeer gevolgen. Maar, voor onze planeet Aarde blijven die beperkt, op een mogelijk indrukwekkend noorderlicht-spektakel na.
Deze gebeurtenis werd reeds eerder aangekondigd...
Onmiddellijk na deze ompoling, en de volledige halte, start een nieuwe magnetische cyclus, zodat het magnetische veld nog eens na ongeveer elf jaar opnieuw volledig gedraaid is. Anders gezegd: die omkering tijdens zo'n zonnecyclus, die 22 jaar duurt, is een zeer traag proces. Het bestaande magnetische veld wordt steeds zwakker en verdwijnt vervolgens helemaal om dan geheel omgekeerd te verschijnen.
Het zogenoemde heliosferische stroomvlak, een elektrische laag die van de zon komt, is wispelturiger tijdens het hoogtepunt van de totale ompoling. Anders gezegd: tijdens de halte. Daardoor kunnen kosmische stralen ook gemakkelijker ons zonnestelsel binnendringen, met hevig ruimteweer als gevolg.
Ook het magnetische veld van de Aarde is al vele keren omgedraaid, maar dat gebeurt gemiddeld slechts om de 200.000 tot 300.000 jaar.
Bekijk het onderstaand filmpje: het toont de magnetische velden van de zon vanaf januari 1997 tot en met december 2013. De magenta gekleurde lijnen duiden op het negatieve deel en de groene op het positieve. Grijze lijnen wijzen op lokale magnetische wijzigingen.