In een eerder boek, 'A brief history of time', leek Stephen Hawking de mogelijkheid van een schepper nog te accepteren. Na jaren van contemplatie lijkt het er nu op het eerste zicht op dat, volgens de 68-jarige Britse natuurkundige, er geen God nodig was voor de schepping van het universum. Hij introduceert de zogenaamde M-theorie. Alles is spontaan ontstaan, en het bestaan van zwaartekracht was voor het universum meer dan voldoende om zichzelf te creëren. Het ontrafelen van een ingewikkelde reeks theorieën, gebaseerd op die M-theorie, kan het universum verklaren.Dat stelt hij in zijn nieuwe boek 'The grand design', dat hij schreef samen met Leonard Mlodinow.
Hiermede valt hij dus rechtstreeks Newton's geloof aan, die indertijd beweerde dat ons zonnestelsel nooit uit de chaos kon zijn ontstaan zonder de hulp van God. Maar velen misinterpreteren Hawkings's uitgangspunt: hij beweert niet dat er geen God bestaat.
Hetgeen we allemaal mochten verwachten, gebeurde inmiddels al: kerkelijke afgezanten beweren dat die M-theorie een soort van metafoor is, of een marketing slogan, of gewoonweg een misplaatste grap van Stephen Hawking.
In elk geval is het jaren geleden dat Kerk en Wetenschap met elkaar in de clinch gingen. Toch doet Hawking - ondanks de 'goedkope manier van marketing' - het goed: het boek is nog maar 3 dagen uit en het staat al op Nummer 1 bij amazon.com. Ik kijk er alvast naar uit. Jij ook?
Hieronder kun je reeds enkels uittreksels uit het boek lezen ...
Voor de Eclecticus: Enerzijds wordt het stilaan tijd dat we een ander beeld vormen van het bestaand Godsbegrip. Velen stellen hem nog voor als een man met een witte baard in een lang wit kleed en met een verwijtende vinger. Andere godsdiensten, die over een Mithra, Zeus, Zarathustra, of wie of wat dan ook spreken, doen het niet veel beter.
Bovendien zien we met onze zintuigen slechts een zeer klein deel van de werkelijkheid. Dingen, die zich in hogere dimensies afspelen en er zelfs hun eigen ontstaan aan te danken hebben, kunnen we onmogelijk vertalen met woorden die de stoffelijke wereld beschrijven. We schreven het reeds eerder: iets dat slechts een tijdelijk, stoffelijk bestaan leidt, kan niet echt zijn.
Het wordt dus tijd dat ook de wetenschappers zich meer en meer gaan bezighouden met de werkelijke werelden en niet meer met het tijdelijke stoffelijke. In dat opzicht steun ik de denkwijze van Hawking. Vroeg of laat moest er eens iemand op de voorgrond treden om ons daarvan bewust te maken en om eens goed in die pot te gaan roeren.
Anders gezegd: als datgene wat een tijdelijk bestaan leidt onecht is..., wat is dan het 'echte' dat men wél moet gaan bestuderen? Enig idee?